Məşhur rus yazıçısı Dostoyevski yoldan keçən hər məhbusun həbsxana itinin təpiklənməsinin şahidi olur.
İt məhbusların yanından qaçmaır, əksinə, məhbus yaxınlaşanda təpiklənmək üçün aşağı əyilirdi və təpiklənmək üçün dayanırdı.
Bir gün Dostoyevski itə yaxınlaşıb başını sığallayır. Çaşqınlıqla ona baxan it cəld uzaqlaşdı və acı acı hürməyə başladı.
O gündən it Dostoyevskini görəndə ondan qaçırdı.
Ruhu əsarətə düşmüş bu it “sevgi acı” idi.

Eyni vəziyyət insanlara da aiddir. Ömrü boyu haqsızlıq və pis rəftara məruz qalanlar xeyirxahlıqla qarşılaşdıqda necə davranacaqlarını bilmirlər.
Bəzən pis davrandığınız insanlar sizə pərəstiş edir, başqaları isə sizə nifrət edir. Belə adamların nəzərində sizin alçalmağınız bir gözləntidir. Səni gözlərində ucaldırlar. Amma siz onlara bərabər və mehriban davrandığınız zaman onların gözündə dəyəriniz birdən-birə aşağı düşür.
(Dostoyevski, Ölülər evindən xatirələr)