Yakut Türkleri ateş için “ Senin Baban Demir , Annen Çakmak Taşı” ifadesini kullanır.
Türklerin demire şekil verme yeteneklerinden dolayı, tarih onlara “Demirci Millet” sıfatını vermiştir. Demircilikteki hünerleri elbette kaliteli savaş araçları yapmalarını sağlamıştır. Türklerin demire anlam yüklemeleri ve kutsallaştırmaları, efsane ve destanlarına da ilham kaynağı olmuştur.
Tsü-k’ü Hunlarının çocukları olan Köktürkler, yıllarca Juan Juan’ların “Esir Demircisi” olarak yaşadıktan sonra, Juan Juan’ları ve diğer Orta Asya devletlerini yenerek, Göktürk İmparatorluğunu kurmuşlardır. Demirciler, demir dağı eriterek onları özgürlüklerine kavuşturmuştur. “Ergenekon” adını verdikleri destan, yeniden doğdukları o anın, simgesel ve mitolojik anlatımıdır.
Göktürklerin kağanı her yıl o özel günde, bir demir parçasını ateşte kızgın hale getirip örs üzerine koyar, altın bir çekiçle bu demiri döverdi. Bu ritüel muhtemelen özgürlüklerine kavuştukları günü anmak içindi.
Türkler “Demir Kazık Yıldızı” adını verdikleri ve tüm evrenin etrafında döndüğü Kutup Yıldızını Demirci bir Şamanın döverek işlediğini düşünür. Demir Kazık Yıldızı yaratılışın başlangıç yeri ve Tanrı’nın Kapısı olarak görülür. Demir Kazık Yıldızının yersel izdüşümü ve Göktürkler’in türediği dağ olan Demir Dağ yani Ergenekon Dağı, yeniden doğuş yeridir.
Demiri savaşlarda işlevsel olarak kullanan Türkler, onun sağaltan ve iyileştiren büyüsel bir etkisi olduğuna da inanırdı. Yabancı elçileri kendi topraklarına almadan önce kızgın demirin üstünden atlatırlardı. Kötü ruhlardan korunmak için üzerlerinde demirden yapılmış figürler ve plakalar bulunurdu.
Nuray Bilgili.
Teref.az