Sümerlerde yaratılış eylemi, Marduk'un Tiamat'ı kurban etmesi ile başlamıştır. İşte ilk ataların yaptığı bu ritüel binyıllar boyu farklı kültürlerde tekrarlanır. Çünkü arkaik insan düşüncesine göre, varoluşun sürmesi ve yaratılışın devam etmesi için, periyodik olarak bu eylemin tekrarlanması gerekir. Dünya hayatının devam etmesi için Tanrıya bir can verilmelidir.
Türklerde Şamanlığa geçiş aşamalarından bir tanesi kurban ritüelidir. Kurban edilen hayvanın kanı aday şamanın yüzüne, gözüne ve kulaklarına sürülür. Sıradan olan kişi, kurban kanı ile yeniden "şaman" olarak doğmuş olur. Bu günümüzdeki kurban ritüellerinden sonra, hayvanın kanının alına sürülmesi ile de alakalıdır.
Türkler kurban edilen hayvanın sırtında cennete ya da Tanrı katına ulaşacaklarını düşünürler. Anadoludaki inanışa göre, öteki dünyaya geçişte, kurban edilen hayvan, kıldan ince kılıçtan keskin olan sırat köprüsünü geçirecektir. Sevgili Eliade'ya göre; Bu söylence tamamen "ŞAMANCILDIR".
Şamanlar Tanrısal yolculuklarını koç geyik vb. "boynuzlu " hayvanların sırtında yaparlar. Şamanlar ruhsal öteki dünya yolculuklarında, iki kozmos bölgesini birbirine bağlayan "Kıldan İnce" bir köprüden geçmek zorundadır. Bu köprüden geçerken denize düşmüş günahkarları görür. Günahkarlar bu köprüden geçemez. Nuray Bilgili.
Foto: İlteriş Kağan Mezarı Koç Heykeli)