Alamut qalası və haşhaşilər əhvalatını bilirsiniz.
Haşhaşı çətəsinin tarixdə ad qoymuş rəhbəri Hasan Sabbahı da tanıyırsınız... (öldü və ya tarixdə qaldı zənn etməyin...)
Hasan Sabbahın Şərqin ən böyük dövlətlərini lərzəyə salan, səsküylü qətllər törədən fədailərinin işləkləri də bəlli...
Sabbah o fədailərə cənnət vəd edir və cənnəti də yaşadırdı... saxta bir cənnət göstərisi ilə... (konuyu uzatmayım, bilən bilir, zatən...)
Hazırlıq mərhələsində olan bu kamikadze-fədailərdən hansı birisə göstərilən cənnətin saxta olduğundan duyuq düşərsə, hoqqabazlığı anlayarsa… yerindəcə qətl edilirdi…
Bu, haradan yadıma düşdü...
Bu gün böyük şair Nazim Hikmətin anım günüdü...
Gəncliyimdə çox-çox bağlı olduğum, kitabları daima yastığımın altında, şeirləri dilimdə olan iki şair vardı: biri Nazim Hikmət...
Nazim Hikmət bizim üçün kommunist deyildi, həsrət idi, nisgil idi, tutya idi, əziz Türk idi, Türkiyə idi, canımız, özümüz. sözümüz idi... sovet rusunun zindan etdiyi Türklüyə tək nəfəslik idi Nazim Hikmət...
Əlbəttə, şairlər ölmür...
Nazim bəy əfəndi, səni sevgi ilə anıram... dediyin kimi "sənə aşiq olmaqla məşğulam..."
Bəs niyə Hasan Sabbah, nədən Alamut qalası... nədən hələ də ölməmiş, ölməyəcək kimi görünən haşhaşilik...
Haşhaşıliyin 20-ci yüzil formatı bolşevizm...
Tabii, Nazimi öldürdülər demirəm, əlimdə əsasım yoxdu...
Amma bilirəm...
Kreml Alamutu da cənnətin saxta olduğunu anlayanları səssizcə qətlə yetirirdi... və hələ qətlə yetirir... balkondan atır, zəhərləyir...
Nazim də fədai idi, aldanmışdı... cənnət zənn edib öz ayağı ilə gəlmişdi cəllad qapısına… peşman olmuşdu.
Peşmanlıq insanlıq halı... lakin onun belə bir etiraf lüksü yoxdu... zindandakı peşmançılıq fayda verməz...
Deyəcəyi yalnız bu qədər oldu:
Güneye götürmeyin beni,
ölmek istemiyorum...
Ölmek istemiyorum,
Kuzeye götürmeyin beni...
Batıya götürmeyin beni,
ölmek istemiyorum...
Ölmek istemiyorum,
Doğuya götürmeyin beni...
Bırakmayın beni burda,
götürün bir yerlere.
Ölmek istemiyorum,
ölmek istemiyorum.
Mehriban Vezir
Teref.az