Dede Korkut destanları 15. yüzyılda yazıya geçirilmiştir. Sözlü Kültüre sahip olan Türkler yüzyıllar boyunca bu destanları, Ozanların ağzından dinlemişlerdir. Ozanlık ve Aşıklık geleneği, eski Şaman ritüellerinin devamıdır. Dede Korkut destanları ise, Türklere ait binyıllar öncesinden süzülüp gelen, bilinçaltı kültür kodlarının toplamıdır.

Şamanlar zengin "sözlü kültür edebiyatının" taşıyıcısıdır ve mitsel anlatıları, ezgileri, destan ve efsaneleri hafızalarında tutabilirler. Yakut Şamanlar, 12 000 kelimelik hafızaya sahipken, sıradan insanların 4000 kelimelik hafızaları vardır.
Ezgileri bir müzik aleti vasıtasıyla, diyar diyar dolaşarak söylerler. Aynı şeklide kendi kültürlerine ait mitolojileri, destan ve efsaneleri de anlatırlar.

Şamanlar, şamancıl güçlerini kazanmak için, içinde sihirli taşların olduğu düşünülen "Tarasun" adı verilen içkiyi içerler ve ardından "Irlamaya" yani türküler söylemeye başlarlar. Türk aşıklık geleneğindeki, Bade İçmek ya da Aşk Şarabı içmek ile aynı şeydir.

Nuray Bilgili..