1. M.Ö 85 yıllarında Kunların hükümdarı Holuku, 89 yılında Çin hükümdarına bir mektup yazar; mektupta Kun padişahı, Türkleri “Göğün mağrur oğlu” şeklinde niteleyerek Türklerin ilahi bir güç, üstün bir ırk olduğunu ifade eder.
2. Göktürk Anıtları da ayrı bir örnektir; Türklerin yurdunu ancak semavi bir güç yıkabilir, Tanrı yeryüzünü var etmeye devam ettikçe hiçbir insan gücü Türkleri yıkamaz.
3. İslamiyet sonrasına bakıldığında Kaşgarlı Mahmud’un ismini görüyoruz; Sançar “Divân-ı Lügâti’t-Türk”ün Araplara Türk dilini öğretmek için kaleme alındığını, Türkleri en üstün millet olarak gösterdiği için Türk ırkçısı saydığını belirtiyor.
4. On ikinci yüzyılda yaşayan Fahreddin Mübarekşah’ın “Şecere-i Ensub” adlı kitabında yazar, Türkleri yeryüzündeki en üstün millet olarak göstermekte ve bu fikrini ispat etmek için şu “delilleri” ortaya koymaktadır:
— Yeryüzündeki bütün halklar yurtlarından çıkıp başka yerlere gittikleri zaman aşağılanırlar, Türkler hariç,
— Yeryüzünde para ile satın alınan birinin padişah olduğu görülmemiştir, yalnız Türkler hariç,
— Türklerin yurdu en büyük ülkedir; Türkistan,
— Türkçe en iyi ve heybetli dildir.
5. İslami edebiyatın Türk üstünlüğü fikrini taşıyan bir başka ismi Ali Şir Nevai’dir. “Muhamet ül-lugateyn”de Türkçenin üstünlüğünü ispatlamaya çalışmış, bir yandan da Türklerin üstünlüğünden bahsetmiştir. Türkler Acemlerden ve Farslardan üstündür, Türkler Arapça ve Farsçayı çok iyi konuşmalarına rağmen Acemler ve Araplar Türkçeyi konuşamazlar, konuşsalar da inceliklerine hâkim olamazlar.
6. Türk ırkçılığının on yedinci yüzyıldaki ismi Vani Mehmet Efendi’dir. Vani Mehmet “Arais ül-Kur’an ve Nefais ül-furkan” adlı eserinde Kuran’daki sureleri yorumlayarak Türklerin üstünlüğünden bahsetmiştir. İlk örnek ‘Tevbe’ suresinin bir ayetidir; bu ayette Araplara ceza olarak İslamiyetin başına Arap olmayan başka bir ırkın geleceğinin haber verildiğini, ancak bu ırkın kim olduğundan bahsedilmediğini ve Arap tefsircilerinin uzun süre bu kavmi araştırdıkları halde bulamadıklarını dile getiren Vani Efendi’ye göre bu kavim Türklerdir. Bu savını da şunlara dayandırır; Türkler savaştıktan sonra Hıristiyanların topraklarını ele geçirmiş ve İslamiyeti onlara kabul ettirmişlerdir, İslam dinini kurtaran Türkler olmuştur. İslam tefsircileri bu kavmi ararken Bizanslıları bile düşünmüş, ama Türkleri göz ardı etmişlerdir. Vani Mehmet’in “delillere” dayanarak Türklerin bu kavim olduğunu söylemesi, kendisine Türk ırkçılık tarihinde ayrı bir yer edinmesini sağlamıştır.
7. Şair Üveysi de Türk ırkçılığı fikrini taşıyanlardan biridir. Yazdıkları çok edebi olmasa da, Sançar taşıdığı fikirlerin önemli olduğunu ifade etmiştir. Üveysi, devletin önemli mevkilerie yükselmiş Türk soyundan olmayanlara karşı çıkarak, yabancı unsurların işin başına geçmelerinden dolayı devletin batmaya doğru gittiğini iddia etmiştir.
8. Mehmet Emin Yurdakul “Ey Türk Uyan” ve “Ordunun Destanı” adlı eserlerinde Türk pençesinin ve kafasının diğer bütün milletlerden üstün olduğunu, eğer Türk ırkı yeryüzüne gelmemiş olsaydı dünyanın geri kalacağını ve her yeri yas kaplayacağını dile getiren dizeler yazdığını hatırlatan Sançar, Yurdakul’a Türk düşmanlarının saldırmasının sebebinin kendi ırkını üstün görmesinden kaynaklandığını söyler.
9. Sançar, Ahmet Hikmet Müftüoğlu’na da değiniyor. Müftüoğlu’nun eserlerinden “Alpaslan Masalı” ve “Üzümcü” mensurelerinin Türk ırkının üstünlüğünü anlatan en güzel eserler olduğunu, bunların dışında “Sünbül Kokusu”, “Ayşe Kızla Watteau” gibi eserlerinde de aynı ruhu aksettiren cümleler olduğunu ifade ediyor.
10. Sançar’ın son verdiği örnek ise Rıza Nur’dur; Türklük için yaşayan, Türklük için çarpışan, uğraşan biridir. Sançar’a göre Rıza Nur’un ırkçılığı “hem Türk’ü en üstün ırk olarak görmek hem de Türk’ten gayrı unsurlara Türk hayatında yer verilmemesi şeklindedir.
Nejdet Sançar