1976 yılında, John Wayne son filmi The Shootist’i — kanserden ölmekte olan yaşlı bir silahşorun hikâyesini — çekerken, eski bir dostuyla son bir kez aynı sahneyi paylaştı: James Stewart.
Stewart, Wayne’in canlandırdığı karaktere terminal kanser teşhisini koyan doktoru oynuyordu — sessiz bir acı ve onurla dolu bir an.
Ancak pek çok kişinin bilmediği şey, o sıralarda işitme sorunları yaşayan Stewart’ın çekimlerde zorluk yaşadığıydı.
Özellikle duygusal bir sahnede, Stewart repliğini kaçırdı.
Sonra tekrar.
Ve bir kez daha.
Bunun üzerine yönetmen Don Siegel, gözle görülür bir şekilde sinirlenerek sertçe çıkıştı:
“Replikleriniz, beyler!”
Ortam gerildi…
Ama Wayne, sakin ve kendinden emin bir şekilde öne eğildi ve o kendine has sesiyle şöyle dedi:
“Daha iyi bir sahne istiyorsanız, daha iyi oyuncular tutmalısınız.”
Plateoda tam bir sessizlik oldu.
Bu bir hakaret değildi — bu, dostunu koruma şekliydi.
John Wayne, bir kovboyun sahip olabileceği sadakat ve zarafetle Stewart’ın yanında duruyordu.
O andan itibaren Wayne, Stewart’a ne zaman konuşması gerektiğini göstermek için küçük el hareketleri yapmaya başladı.
Ve o sahne muhteşem oldu — sinemanın iki devi, kariyerlerinin sonlarında bir arada.
Daha sonra Stewart şunu itiraf edecekti:
“Duke, bunu atlatmama yardım etti. Her zaman yaptığı gibi.”
İşte tam olarak buydu John Wayne:
Ekranda sert,
Hayatta yumuşak,
Ve daima dostlarının yanında — özellikle de en çok ihtiyaç duyduklarında.
Edamutfakta
TEREF