Osmanlı hanedanı 1299 yılında değil 1302’de kuruldu. Kayı teorisi Osmanlı hanedanını yüceltmek için ortaya atılmış bir teoriden ibarettir.
"Biliyorsunuz Osmanlı hanedanının menşei belli değildir. Hani, bir kabileden, kendileri de söylüyor, bir aşiretten türeme. (...)
Ο zaman Osmanlılar, oldukça kudretli bir devlet sahibi, dediler, biz kendi neslimizi yüceltelim. (...)
Yazıcızade Ali, Tevarihi Ali Selçuk'unda Osmanlıları Oğuz Han'ın büyük oğlu Günhan'ın soyundan getiriyor. Onun oğlu da Kayı'dır. Osmanlı'yı Kayı kabilesine bağlayarak büyük Oğuzhan'ın neslinden geldiğini Osmanlılar ispat etmek istemişlerdir. (...) Bu Kayı nazariyesi tamamen masaldır ve siyasi bir maksatla yapılmıştır.".
Halil İnalcık, 2009 yılında katıldığı Yalova ve Bilkent üniversitelerince düzenlenen Kuruluş Osmanlı Tarihi Sempozyumu'nda Osmanlı Beyliği'nin devlet statüsünü 1302 yılında Yalova'da Bizans'a karşı yaptığı Bafeus Savaşı ile kazandığını öne sürdü.
İnalcık, sempozyumda şunları belirtti:
"Osman Gazi, sınırda kendi dönemindeki alplerle mücadele ediyor. Burada tarihçi hangi eseriyle öteki alpleri gölgede bıraktığına bakmalı. İşte bu hadise Bafeus Savaşı'yla gerçekleşmiştir. Yani kendisinden sonra oğlunun hiç itirazsız beylik tahtına oturması yani hanedanın kurulmuş olması tarihçinin tespit edeceği en önemli şeydir. Orta Çağ'da hanedan demek devlet demektir. İşte bunu temin eden, Osmanlı'nın büyük Bafeus Zaferi'dir."
Osmanlıda Türklere şu denilirdi aman Türk'üm deme sonra devletin parçalanır.
Türk bu korkuyla kendi kimliğinden korkar ve ondan kaçar oldu.
Ama devlet diğer etnik gruplara hoşgörülüydü, her türlü etnik hürriyeti tanıdı.
Devlete ısınsınırlar sandı.
Türkler Osmanlıyız veya müslümanız derken diğer gruplar arap, rum vs.kendi kimliklerini geliştirip bilinçlendiler.
Ama ne zaman ki devlet tökezledi ve beklenen o büyük gün geldi, hepsi devlet içinde devlet olmuş halde birer birer Türk'ün karşısına dikildiler.
Türk hazırlıksız, şaşkın ve kimliksizdi. Kendisine anlatılan din kardeşliği ezberide bozulmuş bir halde yara bere içinde Anadoluya sıkıştı.
Sonra oraya da gelip gırtlağına sarıldılar.
En son halifeninde aslında kendisine yabancı olduğunu farkeden Türk, 1920 itibariyle Mustafa Kemal'in etrafında kenetlenip yeni bir kimlik inşaasına girişecekti.
Bu Türk tarihinde Ergenekondan çıkışdan daha zor bir hamle idi. Çünkü çok geç kalmışlardı.
Ve bu girişime fetvalarıyla karşı duran güçlü bir ulema sınıfı vardı.
Prof. Dr. Halil İnalcık
Merih Tan