Çeyrek finale kaldığımıza böyle seviniyorsak..
Yarı finale, hatta finale kaldığımızda nasıl sevineceğiz, inanın düşünemiyorum!
Bu hep ortak sevinemediğimiz içindir..
20 yıldır ulusca,
50 yıldır ülkece,
100 yıldır devletçe sevinemediğimiz için..
Birikimin çeyrek finalle sevinç patlamasıdır!
Hatırlayın: Kızlarımız voleybolda destan yazdığı halde bir kesim onların baldır-bacağıyla, saçı-başı ve yaşamıyla çamurlamıştı.. Biz de sevinmeyi bırakıp çamurla uğraşmıştık!
İlle Kıbrıs'a "çıkarma" yapınca mı sevineceğiz?
Karabağ'ı Azerbaycan'a "gaytarınca" mı?
Bize ait ortak sevincimize ket vurmak,
Böğrüne bıçak sokup sızlatmak,
Adına din-iman deyip bizi Arap milli yaşamına benzetmeye zorlamak, diğer taraftan asker-sivil tüm tesisleri satmak-yağmalamak-kapatmak, çürütmek, yoketmek..
Üstüne cebimizden alıp ortağa hortumlatmak,
Aç sefil bırakmak,
Yaşam alanını sürekli daraltmak,
Sanatının içine tükürmek,
Sporunun içine s*çmak,
Okulları Arapçı mollalara dibine kadar açmak..
Onu da yapmak,
Bunu da yapmak..
Derken ulusça sevince hasret kalmıştık!
Yahu bu çeyrek final bi'şey değil ki..
Bunun yarı finali daha sevinilecek bi'şeydir!
Bunun üst finali daha güzel,
UEFA şampiyonu olmak daha da güzel..
O zaman sevinçten çıldırabilir,
Ben evde eşimin kulağını burnunu ısırırım yada o benim, sevinçten çıldırınca..
Halbuki İngilizya, Hollanya, Almanya vs her sene bunu yaşıyor ve şampiyon olur; seller sular gibi tribünlerde bile biralar içilir, neşelenir, kutlar ve evlerine mutlu dönerler!
Bizim bu çeyrek finalinde çıldıracak kadar sevincimizin altında, baskılanmış ve birikmiş sevinç patlaması var!
Arapçılar yüzünden!
Mikail Erdogan
TEREF