8 yaralı döyüş yoldaşlarını xilas edən aprel qazisi Niyazi İsgəndərov bu gün bədənində 152 tikiş daşıyır.

Aprel qazisi Niyazi İsgəndərov Mingəçevirdəki yataqxanalardan birində yaşayır. 1988-ci ildə İrəvandan Azərbaycana ailəsi ilə birlikdə pənah gətiriblər.

Elə o gündən şəhərdəki yataqxanalardan birində məskunlaşıb. Bu günlərdə aprel qazisi ilə görüşüb onu narahat edən problemləri ilə yaxından tanış olduq.

Qeyd edək ki, Niyazi N saylı hərbi hissənin kiçik çavuşu, manqa komandiri olub. Niyazi İsgəndərov 2015-ci ilin may ayında düşmən təxribatının qarşısını alarkən güllə yarası alıb. 2016 cı ilin aprel döyüşlərində də yenidən yaralanıb. Onun aprel döyüşlərində göstərdiyi şücaəti hər kəsə yaxşı məlumdur.

Niyazi İsgəndərov Yeniavaz.com saytına müsahibə verərək qeyd edir ki, aprelin ilk günlərində cəbhədə baş verən döyüş əməliyyatları zamanı əvvəlcə 3 əsgəri döyüş bölgəsindən çıxarmağı bacarıb: “Şiddətli döyüşlər zamanı hərbçi yoldaşım ilə birgə yaralanmış 3 əsgəri döyüş bölgəsindən təhlükəsiz əraziyə çətinliklə də olsa çıxara bildik. Bundan sonra o, yenidən döyüşə davam edib. Özümdə yaralandım. Amma buna baxmayaraq yenidən döyüş bölgəsinə qayıtdım. Ertəsi gün qızğın döyüşlərdə daha 5 nəfər əsgərimiz yaralandı. Onları öz tərəfimizə çəkib çıxararkan qəlpə yarası aldım. Hal-hazırda hələ də həmin qəlpələri daşıyıram. Hazırda bədənimdə 40 dan çox qəlpə var. Yoldaşlarımı neytral zondan çıxarandan sonra yenidən döyüşə qayıtdım. Yüksəklikdə olarkən erməni minamyot atdı. Həmin vaxtı 3 əsgərimiz şəhid oldu. Onlardan biri Əlizamin İslamov, Müşfiq Orucov (700 bal toplamışdı) digəri isə Nurlan Qasımov Allah hər üçünə rəhmət eləsin. Həmin vaxtı mən də güllə yarası almışdım buna baxmayaraq döyüş yoldaşım yaralı Murad Sakitoğlunu ordan çıxarmağı bacardım. Hərbi maşınlarla bizi Naftalanda ilkin yardım göstəribvertalyotla Bakı şəhərinə yola saldılar. Bir aya yaxın müalicə almağıma baxmayaraq gözlərimdə qəlpə olduğuna görə gözlərim açılmırdı. Qəlpələrin bir neçəsi çıxarılıb amma yenə sağlamlığımla bağlı problem yaşayıram. Sağ əlimdə tam açılmır. Bütün bu qəlpələr sisnir sistemimi zədələyib. Bütün bunlara baxmayaraq mən yenidən könüllü olaraq yenə də hərbidəyəm. Əlillikdən imtina etdim. Hələ gəncəm istəmirəm ki, özümə qapanıb evdə oturam. Ailə vəziyyətim də çətindir. Evdə otursam mənim övladlarıma kim baxar? Həm də mən qarşıma məqsəd qoymuşam ki, torpaqlarımız alınana qədər son damla qanıma qədər döyüşəcəm”.

Niyazi İsgəndərov bugünkü yaşamı ilə bağlı da problemlərini dilə gətirdi: “Şikayət etmək istəmirəm sadəcə müraciət etmək istəyirəm. 4 nəfər ailə yataqxananın 12 kvadratmetrlik bir otaqında güc-bəla ilə yaşayırıq. Mən bilirəm ki, dövlət başçımızın heç xəbəri də yoxdu ki, mən bu gün bu vəziyyətdə yaşayıram. Bəlkə də xəbəri olsa mənə kömək əlini uzadar. Dəfələrlə aidiyyatı qurumlara, deputatımız Aydın Mirzəzadəyə ərizə ilə müraciət etmişəm. Amma hələ heç bir nəticə yoxdur. Öz müalicələrim qalıb bir yana, yoldaşım da gözdən ikinci qrup əlildir. 2 az yaşlı oğlum var, imkansızlıqdan idmanda dəfələrlə uğur qazanan övladımı idmandan uzaqlaşdırdım. Yaralanandan sonra iki ay evdə də yatdım Gözüm qapıda qaldı heç bir adam mənimlə maraqlanmadı. Hazırda 37 yaşım var. Xəstəlik günü-gündən üstələyir. Heç bir imkanım yoxdur ki, müalicələrimi davam etdirim. Xahiş edərdim ki, dövlətimiz mənim kimi kölgədə qalan qazilərlə maraqlansınlar. Biz qazilər yenə də bir yumruq ki, prezidentimizin, dövlətimizin arxasında dayanmışıq. Nə vaxt irəli komandası verilsə biz yenə döyüşə hazırıq”.