Teknesini yaklaştırdığında, oltaya takılmış bir yavru yunus olduğunu fark etti. Yavru, çırpınarak su içinde nefes almaya çalışırken, annesi de yakınlarda çaresizce daireler çiziyordu.
Hızla hareket ederek motoru durdurdu ve korkmuş hayvanı çekmek için yana doğru eğildi. Dikkatli elleriyle yüzgeçlerini ve kuyruğunu misinadan kurtardı, sonra onu yavaşça suya indirdi. Annesine kavuştuğu anda iki yunus su yüzeyinde bir süre oyalandıktan sonra yüzerek uzaklaştılar.
Aradan iki ay geçmiş ve adam o günü unutmuştu. Tekrar denize açıldığında, iki yunusun teknesine yaklaştığını gördü. Artık daha güçlü ve kendine güvenen yunus, ağzında bir balıkla su yüzüne çıktı ve tam ona doğru yüzdü, balığı teknesinin kenarına bıraktı ve suyun altında kayboldu.
Ertesi hafta aynı şey tekrarlandı, ama bu sefer hediye parlak turuncu bir deniz yıldızıydı. Sonraki hafta ise büyük bir deniz hıyarı. Ve durmadı. O zamandan beri her hafta, genç yunus sanki asla tam olarak ödeyemeyeceği bir borcu ödüyormuş gibi denizden yeni bir şeyle geldi.
"Karşılığında hiçbir şey beklemiyordum, " dedi adam. "Ama sanki hatırlıyorlar. Kendi tarzlarında teşekkür ediyorlar gibi."
Egehan Aliefendioğlu
TEREF