Zaman-zaman hər bir insan həyatın səs-küyündən uzaqlaşmaq, içindəki sükutu dinləmək istəyir. Bəziləri buna “tək qalmaq” deyir, bəziləri isə bu anları “tənha olmaq” kimi hiss edir. Amma bu iki anlayış – tək qalmaq və tənha olmaq – bir-birinə bənzəsə də, insan ruhunda buraxdığı izlər tamam fərqlidir.

AzPost bildirir ki, tək qalmaq, insanın özünü tanıması, düşünməsi, dincəlməsi üçün seçdiyi şüurlu bir haldır. Bu, daxili təmizlik və balans üçün atılan addımdır. İnsan öz dünyasına qapanaraq həyatını, münasibətlərini və gələcəyini təhlil edə bilir. Tək qalmaq, sükutun içində dərinləşmək, daxili səslə təmas qurmaqdır. Hətta deyirlər ki, yaradıcılığın və özünü dərk etməyin başlanğıcı da məhz burada yatır.

Əksinə, tənha olmaq isə çox vaxt insanın istəmədiyi, lakin yaşamaq məcburiyyətində qaldığı bir haldır. Bu vəziyyətdə insan özünü sevilməyən, unudulmuş və kənarda qalmış kimi hiss edir. Tənhalıq, sosial bağlılıqların zəifləməsi və mənəvi dəstək çatışmazlığının yaratdığı bir boşluqdur. Psixoloji baxımdan bu hal depressiya, özünəinam itkisi və sosial fobiya kimi problemlərə də zəmin yarada bilər.

Bəzən insanlar xarici dünyada əhatə olunsa da, içəridə dərin bir tənhalıq yaşayırlar. Bu da sübut edir ki, tənha olmaq təklik deyil – ətrafdakılarla əlaqənin miqdarı yox, keyfiyyəti önəmlidir.

Bu fərqi anlamaq insan psixologiyası üçün vacibdir. Özünə zaman ayırmaq, düşünmək, hisslərini dinləmək – bu tək qalmaqdır və faydalıdır. Amma bu hal uzun müddət davam edərsə və sosial bağlar qırılarsa, o zaman təkliyin sükutu tənhalığın səssiz fəryadına çevrilə bilər.