1999-cu ildə Moskva meri Yuri Lujkov və keçmiş Baş nazir Vladimir Çernomırdin Bakıya səfər ediblər. Səfərlərin gedişində aparılan müzakirə mövzularından biri də Xəzər üzərində qəzaya uğramış, içindən bir yaralı, digəri ölü çıxan Uçan Naməlum Obyektin onlara verilməsi olur.

Qeyd edim ki, qəzaya uğrayan UNO ilə bağlı hadisə video-lentə alınır. Görüntülərdə əks olunan yadplanetlinin boyu 132 sm-dir. Xarici görünüşcə insana bənzərliyi olsa da, boynu çox qısa, gözləri yumrudur. Baş nahiyyəsində saç yoxdur. Burun kiçik bir dəlikdən ibarətdir. Yadplanetlinin ağzı kiçik və yumşaqdır. İki qulağı var. Dərisi qırmızı-qəhvəyi rəngdə, büzüşmüş haldadır. Bütün bədəni incə mavi kapilyarlarla örtülüb. Görüntülərdə yadplanetlinin üzərində olan və elmə məlum olmayan maddədən ibarət geyim yanmış formada olur.

Məhz bu məqsədlə Bakı aeroportuna içərisində 6 MİQ qırıcısı olan ”Ruslan" təyyarəsi göndərilib. Bu təyyarələrin UNO ilə dəyişdirilməsi təklif edilir. Lakin Azərbaycan tərəfi buna yox deyir.

İki gün sonra ABŞ Mərkəzi Kəşfiyyat İdarəsi və Amerika Kosmik Agentliyinin nümayəndələri Bakıda keçirdikləri görüşdən sonra H.Z.Tağıyev qəsəbəsindəki aviabazaya amerikanların hərbi yük təyyarəsi enir və onlar UNO-nu özləri ilə aparırlar. UNO uğrunda Rusiya, Fransa və hətta Türkiyənin xahişlərinə baxmayaraq, Amerika tərəfi Azərbaycandan qalib ayrılır. Əvəzində isə... iki hərbi kater və digər yardımlar Azərbaycana təhvil verilir.

Lakin bir neçə həftədən sonra bu informasiya sönməyə başlayır və hətta bəzi insanlar bu xəbərə gülür. Hətta alimlər və efirə çıxan mütəxəssislər bunu hansısa media orqanının yumoru kimi qeyd edirlər.

2003-cü il. Suraxanı. Amerikadan gələn NASA əməkdaşları burda görüş keçirirlər. Görüşün ardından UNO-lardan birinin burda onlarla görüşü planlaşdırılmışdı. Bu məqsədlə ətraf hamısı izolə edilir. Lakin UNO eniş etmir. Abşeron yarımadasının Nardaran, Pirşağı qəsəbələrində görüş təyin edilir. Lakin yenə UNO eniş etmir. Bir neçə gün Bakıda qalan NASA əməkdaşları kor-peşman geri qayıtmalı olurlar.

İndi isə daha ətraflı

UNO-ların Azərbaycan səmasında və ərazisində görünməsi barədə ilk mənbə XVII əsrə aiddir. Yazılı mənbələrdə göydən alov saçan əşyaların Şamaxı, Suraxanı, Mərəzə, bugünkü Sumqayıt, İsmayıllı, İmişli və digər ərazilərdə görünməsi barədə qeydlər var. Azərbaycan sovet işğalından sonra bu barədə bütün məlumatlar Dövlət Təhlükəsizliyi Komitəsinin nəzarətinə keçir və informasiya boşluğu yaranır. Xəzər dənizinə UNO-ların marağının kökləri hələ XIX əsrə gedib çıxır. Amma sovet dönəmində bu faktlar cidd-cəhdlə ictimaiyyətdən gizlədilib və bütün informasiya Moskvada arxivləşdirilib.

1950-ci illərdən etibarən neft yataqlarının mənbələrinin öyrənilməsi bəhanəsi ilə O.Şmid adına SSRİ EM Yerin Fizikası İnstitutunun əməkdaşları daima “Xəzər əjdahası”nı müşahidə ediblər. Lakin informasiya geniş surətdə 1955-ci ildə ABŞ senatoru Riçard Rassel Suraxanı rayonunda olarkən burada UNO-nu müşahidə etməsindən sonra dünyaya yayılır. Bundan sonra ABŞ casusları bu rayonu izləməyə başlayırlar və o, amerikalılar tərəfindən "Xəzər əjdahası" adını alır.

XX əsrdə Azərbaycanda, Xəzərətrafı ərazilərdə dəfələrlə naməlum obyektlər müşahidə olunub. Xüsusən yay aylarında aktivləşən qalaktika obyektlərini daha çox bağlarda və dəniz sahilində dincələn insanlar müşahidə ediblər. Xəzər üzərində görünüb, qəfil də yoxa çıxan obyektlərin formaca diskəbənzər, kürəşəkilli və ay kimi parıltılı olduğu bildirilib. Hətta bir neçə insan həvəskar kamera ilə bu obyektləri lentə də alıb. Bu kimi faktlar Azərbaycanda və Rusiyada kosmik seysmologiya mərkəzlərində tadqiq olunur.

Alimlərin fikrincə, UNO-lar Xəzərin müxtəlif tektonik dərinliyində olan çox böyük enerji resurslarından mənbə kimi, belə demək mümkünsə, Yerə uçuşlar zamanı enerjidoldurma məntəqəsi kimi istifadə edirlər. Çoxları hətta irəli gedib, Xəzərin dərinliyində onların eniş nöqtəsinin olduğunu da deyirlər.

Azərbaycanın yadplanetlilər üçün maraqlı olması həm də Yer kürəsinin hərəkətliliyini tənzim edən enerji mərkəzlərindən birinin Xəzərin təkində və Abşeron yarımadasının altında olması ilə izah edilir.

12 iyun 1999-cu il. Səhər saat 5 radələrində Xəzər üzərində UNO peyda olur. Dəqiq konturlara malik olan UNO işığın bir neçə qatının fokusunda özünü büruzə verirmiş. Ufoloq Fuad Qasımov həmin vaxt bəyan etmişdi ki, Azərbaycanda bəzi ərazilər UNO-lar üçün “diqqətçəkicidir”. Bu ərazilər Abşeronda - Nargin adası, Pirşağı və Novxanı qəsəbəsi, həmçinin Şamaxı ərazisidir. Bundan başqa, UNO-lar öz ətraflarında gözəgörünməz sahə yaratmaqla qravitasiya rejimində işləyirlər. Onların bazası haradasa suyun (Xəzər istisna deyil), ya da torpağın altındadır.

2003-cü ilin mayında UNO Bakı şəhəri üzərində görünməyə başladı və bunu şəhərin çoxsaylı əhalisi müşahidə etdi. Qeyd etmək lazımdır ki, 2002-ci il iyulda işıq sönən zaman və 2003-cü il mayda Bakıda 16-30 arası UNO müşahidə olunmuşdur!

Keçmiş SSRİ KQB-sinin xüsusi şöbəsinin sabiq əməkdaşı, ehtiyatda olan mayor Vasili Kuzminıx iddia edir ki, Azərbaycan əraizisində xidmətdə olarkən nəhəng ölçüdə naməlum obyekt görünüb: “Azərbaycanda xidmət edərkən mən UNO gördüm. Bizim hissənin üstündən obyekt keçdi. Onun diametri... Təyyarəçilər müxtəlif rəqəmlər səsləndirirdilər. Həmin vaxt paralel kurslarda uçan pilotlar onu uzaqdan görmüşdülər, deyirdilər ki, diametri 800 metrə yaxındır. Amma yaxınlıqdan uçanlar bildirirdilər ki, stadion boydadır, hardasa 80 metr. Sadəcə qaz işığına bənzəyən mavi rəngli şar.”
axar.az