“…Namaz, Arapça değil, Farsça…
Oruç, Arapça değil, Farsça…
Abdest, Arapça değil, Farsça…
Peygamber, Arapça değil, Farsça…
Müslüman, Arapça değil, Farsça…
Huda, Farsça…
Rabbena, Farsça…
Sahabe, Farsça…
Mevla, Farsça…
Hoca, Farsça…
Molla, Farsça…
Derviş, Farsça…
Pir, Farsça…
Dergâh, Farsça…
Çile, Farsça…
Türbe-türbedar, Farsça…
Ney, Farsça…
Niyaz, Farsça…
Günah-günah harkâr, Farsça…
Kâfir, Farsça…
Gavır, Farsça…
Beddua, Farsça…
Şakirt, Farsça…
Külah, Farsça…
Postnişin, Farsça…
Keramet, Farsça…
Tespih, Farsça…
Tekâmül, Farsça…
Kehribar, Farsça…
Lüle, Farsça…
Çarşaf, Farsça…
Tülbent, Farsça…
Kaftan, Farsça…
Takke, Farsça…
Muska, Farsça…
Kalender, Farsça…
Münzevi, Farsça…
Hurma, Farsça…
Ebru, Farsça…
Güllaç, Farsça…
Destur, Farsça…
Mevlit, Farsça…
Rayiha, Farsça…
Kerime, Farsça…
Sancak, Farsça…
Cihan, Farsça…
Destan, Farsça…
Kervan, Farsça…
Hattat, Farsça…
Aşk, Farsça…
Meşk, Farsça…
Şadırvan, Farsça…
Bunun gibi100’lercesi farsça’dır…
yani neymiş..!?
İslam’ı yaşarken-anlatırken kullandığımız sözcüklerin çoğu Arapça değil, Farsçaymış.
Peki, Farsça‘ya ses çıkarmayan malum çevreler; konu Türkçe olunca, neden sert tepki gösteriyor?
Çünkü İslam dili ile, Türk dilinin yan yana gelmesi bu çevreleri rahatsız ediyor.
Çünkü, dilinin Türkçe‘leşmesinden korkuyorlar.
İbranice ‘rab’ Arapça, Allah derseniz, sesleri çıkmıyor; Türkçe ‘“Tanrı“’ günaydın, esenlikler, iyi günler... dediniz mi ortalığı yıkıyorlar.
Merih Tan
TEREF