1975 yılında sessiz bir sabah, John Wayne Newport Beach'te küçük bir kafede tek başına oturdu. Kamera yok, spot ışığı yok - sadece giyilmiş deri ceket giyen, kahvesini yudumlayan ve gazete okuyan Duke.
On yaşında utangaç küçük bir çocuk, buruşuk bir kağıt ve bir kalemle gergin bir şekilde yaklaştı. "Efendim... Lütfen bir imzanızı alabilir miyim? “
Wayne yukarı baktı ve gülümsedi. Sonra nazikçe sordu: "Oğlum, kahvaltı ettin mi?" “
Çocuk başını salladı.
Wayne hemen imzalamadı. Bunun yerine garsona el salladı ve çocuk için krep ve bir bardak süt sipariş etti.
"Önce ye" dedi. “Bir insan güne asla aç başlamamalı. “
Çocuk sessiz sedasız kahramanının yanında yedi, elleri sevinçten titriyor. Daha sonra Wayne kağıdı imzaladı ama bununla da durmadı. Şöyle yazdı:
“Her zaman nazik ol. Güçlü ol. Ve asla annene teşekkür etmeyi unutma. – John Wayne”
Kafe çalışanları daha sonra şöyle dedi: "O gün gördüğümüz bir film yıldızı değildi. Yüreği gerçek adam gibi adamdı. “
Ayhan Buz
TEREF