Bilim adamları, yaklaşık 17.000 yıl önce güney İtalya'da yaşayan bir buzul çağı bebeğinin yaşam öyküsünü çözdüler ve çocuğun büyük olasılıkla doğuştan bir kalp hastalığından öldüğünü ortaya çıkardılar.
Yeni bir araştırmaya göre, gencin küçük kalıntıları da zayıf gelişim ve akraba evliliğine dair kanıtlar gösterirken, bir DNA analizi çocuğun erkek olduğunu ve muhtemelen mavi gözlü, koyu tenli ve kıvırcık koyu kahverengi ila neredeyse siyah saçlı olduğunu ortaya koydu, 20 Eylül'de Nature Communications dergisinde yayınlandı.
Siena Üniversitesi'nde arkeolog ve çalışmanın yazarlarından biri olan Mauro Calattini, çocuğun mezarını 1998 yılında güneydoğu Puglia bölgesindeki bir kasaba olan Monopoli'deki Grotta delle Mura mağarasını veya İtalya'nın botunun "topuğunu" kazarken buldu. Mezar iki kaya levhası ile örtülmüş ve bebeğin iyi korunmuş ve sağlam iskelet kalıntıları tutulmuştur. Mezar eşyası yoktu ve mağarada bulunan tek mezar buydu.
20.000 yıl önce Son Buzul Maksimumu'ndan kısa bir süre sonra, buz tabakalarının en geniş olduğu dönemde yaşayan bir bebeğin iyi korunmuş kalıntılarını bulmak nadirdir. Güney İtalya gibi yerler, o zamanlar kıta Avrupası'nın diğer bölgelerinden biraz daha sıcaktı ve muhtemelen erkek bebeği gömen insanlar için bir sığınak sağladı.
Bir iskelet analizi, çocuğun yaklaşık 1 yıl 4 aylıkken öldüğünü ortaya çıkardı. Çocuğun dişleri, anne karnında büyürken bile zor bir yaşam yaşadığını gösteren dokuz kadar vurgulu çizgi veya fizyolojik zorlukların belirteçlerini gösterdi.
"Bebeğin dişlerinin ayrıntılı analizi, bebeklik döneminde çocuğun ve / veya annesinin hamilelik sırasında yaşadığı sağlık ve stresi anlamamıza izin verdi - nadiren bu kadar hassas bir şekilde keşfetme fırsatımız olan bir şey," Bologna Üniversitesi'nde bir arkeolog olan ortak yazarlar Owen Alexander Higgins ve Floransa Üniversitesi'nde bir antropolog olan Alessandra Modi, WordsSideKick.com'a bir e-postada söyledi.
DNA analizi, çocuğun genetik olarak Villabruna kümesi adı verilen bir atasal gruptan gelen bir buzul çağı avcı-toplayıcı grubuyla ilişkili olduğunu da gösterdi. 17.000 yıl önce Villabruna soyunun varlığı, araştırmacıların ilk kez bu tür grupların buzul çağı sona ermeden önce bile İtalyan yarımadasında mevcut olduğunu güvenle bildikleri anlamına geliyordu. Araştırmacılar, çocuğun büyük olasılıkla Sicilya ve güney İtalya'yı dolduran küçük bir ata grubuna ait olduğunu söyledi. Grup küçük olduğu için, çocuğun ebeveynleri tarafından kanıtlandığı gibi, akrabalı yetiştirme nadir değildi.
Higgins ve Modi, "Nükleer genomun analizi, muhtemelen ilk kuzenler olan ebeveynler arasında yüksek derecede bir akrabalık olduğunu gösteriyor" dedi. Her ne kadar çoğu Paleolitik insanda akrabalı yetiştirme yaygın olmasa da, küçük grup büyüklüğü izolasyonla birleştiğinde, çocuğun geldiği güney İtalya'nın avcı-toplayıcılarında oldukça yaygın hale getirdi.
Yazar: Soumya Sagar tıp diplomasına sahiptir ve San Francisco'daki California Üniversitesi'nde beyin cerrahisi alanında araştırma yapmıştır.

Türk ve Dünya Tarihi
TEREF