Arminius Vambery Kıpçaklar hakkında: “Bizim görüşümüze göre Kıpçaklar, Comul'dan Adriyatik Denizi'ne kadar dağılmış bu büyük ailenin tüm kabileleri arasında, hem yüz tipi ve karakteri hem de dil ve gelenekler açısından eski milliyetine en çok sadık kalan en eski ve en ilkel Türk kabilesidir. Okuyucumuzun, Raşidüddin Tabibi'nin verdiği “Kıpçak” adının muhteşem etimolojisiyle ilgilenmesi pek olası değildir. Daha önce bu ad altında güçlü bir kabilenin var olması mümkündür ve sadece 5-6 bin yurttan oluşan günümüz Kıpçakları, atalarının Doğu tarihi kaynaklarında uzun zamandır Türkistan olarak adlandırılan Deşt-i Kıpçak'ı fethettiğini ve yerleştirdiğini iddia etmektedir.
Sayıları az olmasına rağmen Kıpçaklar, Kokand'daki siyasi meselelerde hâlâ güçlü bir nüfuza sahiptirler; Önce hanları tayin edip sonra görevden alıyorlardı ve çoğu zaman 500 atlılarıyla bir şehri ele geçiriyorlardı, han onlara karşı koymaya cesaret edemiyordu.
Kıpçakların konuştuğu Türk lehçesinde ne Farsça ne de Arapça tek bir kelime ayırt edemedim; Moğolcadan Çağataycaya en iyi geçiş noktası olarak lehçeleri düşünülebilir. Aynı şey Kıpçakların yüz tipi için de Orta Asya'daki diğer Türk halklarıyla kıyaslandığında söylenebilir. Çekik gözleri, sakalsız çeneleri ve belirgin elmacık kemikleriyle Moğollara benzeyen, çoğunlukla ufak yapılı ama şaşırtıcı derecede çevik yaratıklardır. Kıpçaklar, Orta Asya'nın diğer bütün halklarını cesaret bakımından geride bırakmış ve bir zamanlar bütün Asya'yı altüst eden büyük ordunun içinden gelen bir adamın en hakiki örneğini temsil etmektedirler.”