Məqsədlərinə nail olmaq üçün qadınlarını satan ilk xalq ermənilər (haylar) olub.

Ən çox əcnəbinin ziyarət etdiyi qadın ermənilərdə ən çox arzu olunan gəlin hesab olunurdu. Bu haqda Strabon yazır: “Bu ölkənin qanunlarına görə adlı-sanlı ailələrin qızları yalnız ilahənin məbədində uzun müddət ərzində fahişəliklə məşğul olduqdan sonra ərə gedə bilərdilər. Bundan sonra onların ərə getməsində heç bir problem olmurdu”.

Ermənilərin fahişəlik ilahəsi barədə fransız tarixçisi Pyer Düfur XIX əsrin ortalarında dərc olunan «Fahişəliyin tarixi» kitabında yazır: «Onun (ilahənin) şərəfinə ətrafında sevgi ayinlərinin icra olunduğu böyük məbəd tikilmişdi. Erməni qızları bu məbəddə yalnız xaricilərlə cinsi əlaqədə olmağa razılıq verirdi. Qazanılmış pulları qadınlar səcdəgahda ilahəyə nəzir qoyurdular». Erməni tarixçi Georq Qoyan «Erməni teatrının 2000 yaşı» adlı kitabında qeyd edir ki, fahişəlik peşəsi ermənilərin tarixi ilə sıx bağlıdır. Arşakuni sülaləsinin tarixinə dair araşdırmalar edən erməni tarixçi Favstos Buzand öz əsərində erməni katalikosu İusikin (340-345 illər) oğullarının vardzaklar, bozlar (fahişələr), qusanlar (aktyorlar və komedianlar) ilə eyş-işrət yaşadığını qeyd edir. Bəs vardzak nə deməkdir? Qədim erməni dilindən gələn bu sözün birinci mənası eyş-işrət məclislərində və ictimai yerlərdə oxuyan və rəqs edən aktrisalar, ikinci yüngül əxlaqlı qadınlar, üçüncüsü fahişələr, dördüncü mənası isə mimosdur. Favstos Buzand “vardzak” sözünün mənasını “hamıya açıq olan qadın”olaraq qeyd edir. Sonradan ermənilər arasında «vardzak», «qusan», «boz» kimi terminlər «mimos» sözündə birləşib. Bu ifadə isə həm erməni qadınlara, həm də kişilərə aid imiş. Demək ki, arşakunilərdən bu tərəfə hökmdar sarayında erməni qızlarla bərabər erməni oğlanları da öz “şücaət”lərini göstərirlərmiş. “Erməni kişisi” həm də “ehtiraslı gözəlçə”dir Hayların baş kəsib qan tökən milli qəhrəmanları həm də ehtiraslı gözəlçə olaraq “tarix” yaradıblar. Bunu oxuduğum bir araşdırmada bir daha anladım və kimliyi bizlərə də bəlli olan məşhur “hay qəhrəmanları”nın gerçək üzünü siz oxucularla da paylaşmaq qərarına gəldim.

Qaregin Njde ermənilərin “Sünik xilaskarı” adlandırdıqları milli qəhrəmanıdır. Türk ulusuna aşırı nifrəti ilə seçilən bu “tarixi şəxsiyyət” əslində on minlərlə Osmanlı və Azərbaycan türkünün qətlə yetirilməsində birbaşa günahkar sayılan, Zəngəzur və Yelizavetpol (Gəncə) qəzalarında günahsız insanları qətlə yetirən Andranik Ozanyanın komandiri olmuşdu. Hayların bildiyi, lakin etiraf etmədiyi bir gerçək daha var, belə ki, bu xalq qəhrəmanı Qaregin həm də bədii şəkildə desək,”gecə əzabları”nı sevən “ehtiraslı gözəlçə” imiş. Onun kimliyi haqqında ilk dəfə rus bolşevik ordusunun qurucusu Lev (Leyba) Davidoviç Bronşteyn (Trotskiy) də yazır. Belə ki, Lev Davidoviç 1913-cü ilin noyabrın 15-də Njdenin komandiri olduğu dəstə ilə Bolqarıstanda Məhrəmli adlı türk kəndinə hücum edərək yüzlərlə günahsız insanı vəhşiliklə qətlə yetirir.

“Şücaətin”ə görə ordenlərlə mükafatlandırılan Lev Trotski bolqar sosial-demokratlarına ünvanladığı məktubunda yazırdı:

“Yoldaş Njdenin əməllərini duydum və onunla bəlkə də fəxr etmək olardı. Hər halda o, imperialistlərə qarşı pis vuruşmur. Lakin yoldaşlar bildirirlər ki, döyüşdən sonra yoldaş Njde iki türk gəncini öldürməməyi əmr edib, onları müvəqqəti qərargah etdiyi kəndli daxmasına aparıb. Mənə çatan məlumatlara görə, yoldaş Njde həmin axşam o türk gənclərdən onu “sevmələrini” tələb edib, özü qadın paltarı geyib və səhərədək “təcavüzə” məruz qalıb. Səhər açılanda isə həmin türkləri güllələyib. Bu hadisə biabırçılıqdır və ümid edirəm ki, gərəkli nəticələr çıxarılacaq”.

1919-1920-ci illərdə Azərbaycan kəndlərinə divan tutan Poqos Ter-Davityanın 1921-ci ildə Smon Vrasyana ünvanladığı məktubunda yazırdı: “… Njdenin murdarlığını kim bilmir ki?! Tatev kilsəsində otura bilərsiniz, Gorusda 32 tatar kəndini yandırıb kül etməyinizlə qürrələnə bilərsiniz. Amma mən bilirəm Njdenin kim olduğunu. O, mən yavəri olanda dəfələrlə “gəl, bu gecə sənin gözəlçən olacağam, mənə əzab ver, incit məni, sev məni” deyərdi. Yazıqlar olsun sizə ki, başınızda zahiri kişi, içi isə küçə fahişəsi olan adam durur”.

Njde 1937-ci ildə “Seqakreon” adlı ifrat millətçi təşkilat yaradanda məşhur daşnak Manuçar Suikasyan demişdi:

“Gör erməni milləti nə günə qalıb ki, həftədə iki-üç dəfə özünü iki-üç kişiyə zorladan, ən əxlaqsız əməllərdən həzz alan yarıqadın-yarıkişi Njde bizə cəsarət və kişilik dərsi keçir”.

Qeyd edim ki, Qaregin tək misal deyil, belə ki, ermənilərin paşa adlandırdıqları Andranikin “ehtiraslı qadın olmaq” istəyi və nakam məhəbbəti bir çoxlarına aşikardır, olmayanlar varsa da, artıq xəbərdar olacaqlar. Belə ki, 1891-ci ildə “Hnçak” Partiyasına qoşulan Andranik Ozanyan İstanbuldakı “Lodos” meyxanasında içib iki yunan gənclə səhərədək sevişdiyi üçün partiyadan qovulmuşdu. O biabırçı olaydan sonra partiya üzvləri Ozanyanı “mademuazel Andranik” adlandırmışdılar.

1907-ci ildə Daşnaksutyuna üzv olan Andranik burada da öz iyrənc əməllərinə davam edir. Belə ki, daşnaklar 1908-ci ilin yayında Ozanyanın içib qadın paltarında meyxanada oynamasını, sonra da oradakı ermənilərə “Ahh, içim yanır – məni söndürən tapılarmı?!” deməsini ikrahla xatırlayırdılar.

İstanbul daşnaklarının liderlərindən olan Masis Tovjyan isə deyirdi:

“Beləsinin üzünə tüpürmək belə, istəmirəm. Andranik Ozanyan çox əxlaqsız, sürtük bir insandı. Uşaqbazlığını, kişilərlə yatağa girib “ehtiraslı qadın” olmaq istədiyini gizlətməyən dəyyusdur o!”.

Andranikin paşa adlandırılmasının tarixçəsi də onun nakam məhəbbəti ilə bağlıdır. 1895-ci ildə Qarsdan Samsuna yollanaraq Axbur Serob adlı erməni qiyamçısının dəstəsinə qoşulan Andranik elə ilk gecəni Serobun çadırında keçirir. Səhəri gün 4 nəfər güllələnir. Onlar Serobla Andranikin gecə eyş-işrətini görmüş mühafizəçilər idi. 1900-cu ildə kürd ağa Bşare Xəlil erməni Serobu tələyə salıb başını kəsir. “Sevgilisi”nin öldürüldüyünü eşidən Andranikin üç gün-üç gecə ağladığı deyilir. Serobun öldürülməsindən 8 ay sonra Andranik dəstəsi ilə Xəlil ağanın kəndinə girir. Kürd ağanı və onun 17 mühafizəçisini öldürürür. Beləliklə, Andranik həmcins sevgilisi Serobun qısasını alır. Məhz bu olaydan sonra ermənilər Andranikə “paşa” deməyə başlayırlar. Andranik ABŞ-da son günlərini yaşarkən, onun qulluqçularından biri olan Repsime Yanusyan bu adamın ömrünün son günlərinədək hər gecə yatarkən qadın tumanı geyməsi barədə xatirələrini bugün də ermənilər gizliliklə qoruyur.