Şuşadakı Qazançı kilsəsi təmir olunmağa başlayıb.

Ovqat.com xəbər verir ki, sosial şəbəkələrdə yayılan bir fotodan da bu aydın görünür.

Fotoda Qazançı kilsəsinin ətrafına təmir məqsədilə dəmir konstruksiyaların qurulduğu öz əksini tapıb. Belə məlum olur ki, yaxın günlərdə kilsənin təmirinə başlanacaq. Bildirilir ki, bu abidənin sürətli bərpası nəzərdə tutulur.

Məlum olduğu kimi, Şuşa 1752-ci ildə Qarabağ xanı Pənahəli xan tərəfindən qoyulub və ilk çağlarda şəhəri Şuşa adı ilə yanaşı xanın şərəfinə Pənahabad adlandırılıb. Sual oluna bilər: Yaranma tarixi 18-ci əsrdən başlayan bu şəhərdə erməni kilsəsi birdən-birə necə meydana çıxıb?

Beynəlxalq Memarlar Akademiyasının Moskva şöbəsinin professoru, Azərbaycan Memarlar İttifaqının İdarə Heyətinin üzvü Faiq İsmayılov bir neçə ay əvvəl “Trend”ə verdiyi açıqlamada bu suala aydınlıq gətirib.

Ekspertin sözlərinə görə, Ermənistan mətbuatı mütəmadi olaraq saxta dəlillər gətirərək Şuşa şəhərində “erməni” kilsəsinin azərbaycanlılar tərəfindən “dağıdılacağı” barədə dezinformasiyalar yayır:

"Ermənilər belə bir şayiə yayırlar ki, guya Şuşa şəhərində "Qazançılar" adlandırılan kilsə 1722-ci ildə mövcud olmuş hansısa başqa bir kilsənin bünövrəsi üzərində Naxçıvanın Qazançı kəndindən gələn ermənilər tərəfindən inşa edilmişdir. (Halbuki, Şuşanın əsasının 1752-ci ildə qoyulduğu inkarolunmaz faktdır və bu kilsə barədə uydurulan nağıllar erməni saxtakarlığını bariz şəkildə ortaya qoyur – Ovqat.com)

O zaman belə bir sual yaranır, əgər kilsə ermənilər tərəfindən tikilirdisə, niyə erməni qriqoryan kilsəsi memarlığı üslubunda tikilmirdi? Axı, əslində ermənilərin Cənubi Qafqaza gəlişi I Pyotrun 1724-cü ilin noyabrın 10-da rəsmiləşdirilən fərmanından sonra başlanmışdı. 1828-ci il Türkmənçay sülh müqaviləsinin nəticəsi olaraq 40000 erməni, 1829-cu ilin Ədirnə sülhünün nəticələrinə görə Osmanlı İmperiyası ərazilərində yaşayan 90000 erməni Azərbaycanın Naxçıvan, İrəvan və Qarabağ xanlıqları ərazilərində məskunlaşdırıldılar.

Bu, onu deməyə əsas verir ki, o dövrə qədər Şuşada erməni kilsəsinin mövcudluğu mümkün deyildi. Bu və ya digər tarixi həqiqətlər ermənilərin yalan danışdıqlarını sübut edir".

Şuşada rus pravoslav kilsəsinin yaranma tarixindən danışan mütəxəssis əlavə edib ki, 1805-ci ildə Qarabağ xanlığını devirməyə nail olan çar hökuməti digər bölgələrimizlə bərabər öz mənzil qərargahını Şuşa şəhərində də yaratdı:

"O dövrdə Şuşa şəhərində xristian kilsəsi yox idi. Rus əsgərlərinin ibadəti üçün isə kilsənin yaradılmasına ehtiyac var idi. Müharibələr nəticəsində iqtisadi cəhətdən zəif olan Rusiyanın şəhərdə quruculuq işləri aparmağa imkanı yox idi. Odur ki, ordu rəhbərliyi xanlığın divanxanasının qülləsindən zəng asdıraraq burada rus əsgərlərinin ibadəti üçün şərait yaratdı. 1806-cı ildə ruslar tərəfindən divanxananın yanında zəng qülləsi tikilmişdir. Lakin zaman keçdikcə Qarabağ xanlığının divanxanası rus ordusu komandanlığı tərəfindən, təmir edilərək kilsə stilinə uyğunlaşdırılırdı və sonrakı dövrlərdə daha iki kilsə inşa edildi. Zaman keçdikcə kilsələrin də tərəqqiyə uyğun xarici görkəmi dəyişdirilirdi".

F.İsmayılov əlavə edib ki, Şuşa şəhərindəki Qazançı adlandırılan rus pravoslav kilsəsinin 1887-ci ildə belə inşa edildiyi barədə arxiv sənədləri mövcuddur. Sonrakı illərdə daha bir dəyişikliyə məruz qalan rus kilsəsi mahiyyət etibarı ilə rus pravoslav kilsə memarlığının bütün qaydalarını özündə qoruyub saxlamışdır. Belə ki, kilsənin mərkəzi hissəsindəki qübbə sökülərək bir neçə metr hündürləşdirildi. Formalardakı fərq müqayisə edilərkən bu memarlıq üslubunun erməni qriqoryan kilsəsinə məxsus olmadığı aydın şəkildə görünür.

Tədqiqatçı ekspertin bildirdiyinə görə, Qarabağda erməni kilsəsinin fəaliyyəti Erməni Qriqorian Kilsəsinin rəhbəri II Vazgen tərəfindən Parqev Martinosyanın 1989-cu ildə Dağlıq Qarabağ bölgəsinə arxiyepiskop təyin edilməsindən sonra başlamışdır. Bu fakt göstərir ki, Şuşada erməni Qriqoryan kilsəsi olmayıb.

"Dağlıq Qarabağ bölgəsində yerləşən bütün kilsələr 1930-cu ildə SSRİ hökumət rəhbərlərinin göstərişi ilə qapadılıb və bəzilərindən yem anbarı kimi istifadə olunub. SSRİ Hökumətinin bu qərarından sonra Şuşadakı rus kilsələri də baxımsız və istifadəsiz qalıb. Kilsələrin təkrar fəaliyyəti Mixail Qorbaçovun rəhbərliyi dövründə mümkün olub. 1989-cu ildə Qarabağda erməni yeparxiyasının yaradılması və Qarabağda yaşayan ermənilərin artan millətçilik tələbləri fonunda kilsələrin erməniləşdirilməsinə və aktiv olmayan kilsələrin belə işlək vəziyyətə gətirilməsi siyasəti aparıldı, bu məqsəd üçün xarici ölkələrdə yaşayan ermənilərin maddi imkanlarından istifadə olunmağa başladı. Bu da nəticə etibarı ilə Azərbaycanın 20% torpaqlarının Ermənistan silahlı qüvvələrinin işğalı altına düşməsinə səbəb oldu".

F.İsmayılov qeyd edib ki, Ermənistan hökuməti işğal etdiyi Azərbaycan ərazilərindəki xristian dövrü memarlıq abidələrini mənimsəməklə, bu torpaqları Ermənistana birləşdirib "Böyük Ermənistan" dövləti yaratmaq üçün çalışırdılar. Məhz bu səbəbdən də ermənilər bütün işğal altında saxladıqları ərazilərdəki kilsə və monastırların xarici görkəmini dəyişdirib erməni Qriqoryan kilsələrinə çevirirdilər. Ermənilər Şuşadakı Qazançı rus kilsəsinin 1995-2000-ci ildə memarlıq quruluşunu dəyişdirilərək erməni qriqoryan kilsəsinə çeviriblər.

Azərbaycan Mədəniyyət Nazirliyi yanında Mədəni İrsin Qorunması, İnkişafı və Bərpası üzrə Dövlət Xidmətinin rəis müavini, rəisin vəzifə səlahiyyətlərini icra edən Azad Cəfərli də Qazançı kilsəsinin I Qarabağ savaşından sonra erməniləşdirilməsini təsdiqləyir. Onun APA-ya verdiyi açıqlamasına görə, Şuşa şəhəri işğal edildikdən sonra kilsə Azərbaycan Respublikasının qanunvericiliyinə zidd olaraq və müvafiq beynəlxalq konvensiyaların tələbləri pozularaq 3 dəfə “təmir-bərpa” prosesindən keçib: “İstər aparılmış qanunsuz bərpa işləri, istərsə də münaqişə zamanı Azərbaycan mədəni irsinə aid abidəyə olunan müdaxilələr Ermənistan Respublikası tərəfindən törədilən vandalizm aktlarının bir nümunəsidir və işğalçı dövlətə münasibətdə müvafiq öhdəlik yaradır. İşğalçı dövlət olan Ermənistan Respublikası tərəfindən tarixi torpaqlarımızda yerləşən abidələrdə aparılan istənilən “təmir-bərpa” və arxeoloji qazıntı işləri beynəlxalq hüququn və yerli qanunvericiliyin kobud şəkildə pozulmasıdır”, - Azad Cəfərli belə deyib.

Əlbəttə ki, xeyr. Ekspertlərin də dediyi kimi, başına min oyun gətirilərək əvvəl rus-pravoslav, sonra isə erməni-qriqoryan kilsəsinə çevrilən Xan divanxanası 200 illik işğal tariximizin ən canlı nümunəsidir. Fikrimizcə, bərpa olunandan sonra bu divanxanadan tarixi yaddaşımızı təzələmək və gələcək nəsillərimizə bir dövlət kimi zəifləməyin nələrə səbəb olacağını anlatmaq üçün muzey kimi istifadə olunmalıdır. Adını da “Şuşa işğal muzeyi”, yaxud “Erməni vandalizmi muzeyi” qoymalı və içərisində Xocalı soyqırımından tutmuş 44 günlük savaşa qədər törədilən bütün erməni-rus cinayətlərə aid eksponatlar sərgiləməliyik. Təbii ki, eksponatlar arasında Qarabağdakı rus “sülhməramlılarının” fəaliyyətinə də xüsusi yer ayırmaq lazımdır.