Ön Türklerde “kız evlat” sahibi olmak bazı toplumlarda olduğu gibi bir felaket ve şerefsizlik anlamına gelmiyordu.
Bu gün, 16:04
Kız babası olmak için, Oğuz Beylerinin duasına müracaat eden kimseler de vardı.
“Bay Bican Bey dahi yerinde durdu, dedi:
- Beyler! Benim dahi hakkıma bir dua eyleyin. Yüca Tanrı, bana da bir kız vere”
Beyler ayağa kalktı ve el açıp; “Tanrı Bican Bey’e bir kız evlat vere “diye dua ettiler."(Dede Korkut Destanı)
Türklerde babanın sonsuz bir “velâyet hakkı” görülmektedir. Bunun içindir ki, söz kesiminde kızın evlenmeye razı olduğunu gösteren, bir “rızalık” sembolü vermesi de gerekiyordu.
Bu sembol, Sibirya’dan Anadolu’ya kadar uzanan bütün Türk illerinde, “mendil” idi.
Bu çok eski Türk geleneği, Anadolu’da, kız evinden giden hediyelerde “çevre, yağlık, mendil” şeklinde görülür. Türkistan’daki “tuz” ve ekmek” yerine Anadolu’da da şerbet içilir. Bu da bir çeşit ant içmedir.
TEREF
