“Musiqiyə bir şans verilsə öz-özünə danışar” demişdi 20-ci əsrin ən virtüöz musiqiçilərindən biri…
12 martda Yehudi Menuhinin (1916-1999) vəfatından 25 il ötdü.
Onun adını musiqi məktəbində müəlliməm Stella Yefimovna Kundışdan eşitmişdim ilk dəfə.
Sovetin bu məşhur violin ustasına münasibəti digər xarici musiqiçilərə görə nisbətən yaxşı idi.
1945-ci ildə Menuhin müharibədən sonra SSRİ-yə gələrək David Oystrahla birlikdə Baxın ikili (qoşa) konsertini icra edən ilk xarici ifaçı olmuşdu (2-ci foto).

Menuhin bir Ekol idi, yaşadığı bütün ölkələrdə violin məktəbləri açaraq yüzlərlə istedadlı tələbə yetişdirmiş, musiqi tarixinə əvəzsiz töhvələr vermişdir.
Vəfatının 25-ci ilində qarşıma bir foto çıxdı.
1973-cü ildə İstanbul Festivalında çəkilmiş bu fotoda Yehudi Menuhinlə tanınmış türk pianoçusu İdil Biret görünür (3-cü foto).

Doğrusu, usta sənətkarın İstanbulda, özü də İdil Biretlə səhnə aldığını bilmirdim. Çalışıb o konsertin varsa lent yazısını tapmağa çalışacam.
Violin deyəndə ağlıma o dəqiqə 35 illik dostum, görkəmli musiqiçi, xalq artisti, professor Zahra Guliyeva gəlir. “Menuhini sevirsənmi?” yazdım ona. Bir dəqiqə keçmədən cavab yazdı: “Salam, çooox, ondan yoxdur, həm musiqiçi, həm də insan kimi”…
Həyatda ikən əfsanəyə çevrilmiş bir musiqiçi,
pedaqoq, violin virtüözü, filatelist,
3 yaşında violin çalmağı öyrənən,
7 yaşında simfonik orkestrlə konser verən,
II Dünya savaşında müttəfiq ordular əsgərləri qarşısında 500 konsertə çıxmış,
milyonlarla musiqisevərin könlündə taxt qurmuş bir Dahi…
İbrahim Nebioğlu
https://t.me/ibrahim_nebioglu
TEREF