Sümerler ay tanrılarına Nanna, Nannar veya Suen isimleriyle seslenirlerdi.
Bazen birbirinden farklı iki ismi de kullandıkları görülmüştür. Semitik karşılığı Sin’dir. Özellikle Ur ve Harran’da çok önemli olan Nanna, Mezopotamya’daki göçebe halkların yaşantı biçiminin oluşturduğu bir geleneğin mirasıdır.
Ayın safhalarındaki gözlenebilir matematiksel düzenlik, kozmik olaylarla ay arasındaki ilişki, med-cezir dolayısıyla su ile ilişkisi, özellikle dolunaydaki psikolojik etkileri, göçebe çobanlar için gece aydınlatıcı özelliği, dolunay ve hilal arasındaki safhaların kendiliğinden var ve yok olma imgesini çağrıştırması gibi pek çok doğal fenomenin “sihirli” etkisi ile ay çok erken dönemlerden itibaren ilahi bir güç olarak kabul edilmiştir.
Bağatur Şad Yalquzaq

TEREF