1968-ci ildə amerikalı etoloq Con Kalhoun Kainat-25 eksperimentini keçirir və bu eksperimentdə siçanlar üçün ideal yaşayış şəraiti yaradır: qida, su, rahatlıq, təhlükəsizlik, təmizlik və təhlükələrin tam olmaması. Yaşayış yeri 3800 günlük siçanlar üçün nəzərdə tutulur və onun içinə 4 cüt siçan yerləşdirilir.
Siçanlar əvvəl sürətlə artır və tezliklə sosial deqradasiya görünməyə başlayır. Gənc erkək siçovullar dava-dalaşın, təcavüzün qurbanı olurlar. Qorunmağa və çoxalmağa marağı itirirlər. Dişilər isə, balalarını öldürməyə başlayır və zahidə olurlar. Bir növ "gözəl" siçanlar ortaya çıxır - onlar çoxalmayırlar, münaqişə etməyirlər və yalnız özlərinə baxır, özləri üçün yaşayırlar.
Beləliklə doğuş nisbəti azalır, ölüm nisbəti artır və 1780-ci günə qədər sonuncu siçan da ölür.
Təcrübə göstərdi ki, bolluq və çətinliklərin olmaması şəraitində, cəmiyyət yaşamaq qabiliyyətini itirir və özünü məhv edir. Cənnət sonda məhv olur.
Есмира Шукурова