İŞİD-in (İraq İslam Şam Dövləti) əlindən qaçan N.B. adlı türkmən qadın başına gələn müsibətləri və qaçış hekayəsini BBC-yə danışıb. Təhlükəsizlik tədbirləri səbəbindən onun gerçək adı verilməyib və eyni səbəbdən də fotolarda üzü göstərilməyib.

"Qaynarinfo" İŞİD-in əlindən qaçan qadının dəhşət dolu həyat hekayəsini sizlərə təqdim edir:
"İŞİD bizi qaçırmamışdan öncə İraqın Tikrit şəhərinin şimalındakı Əl-Alam qəsəbəsində yaşayırdıq. Mən şiə, ərim isə sünni idi. Ərim həmin qəsəbənin mollası və sayılıb seçilən şəxslərindən biri idi. Məscid evimizin yaxınlığında yerləşirdi. Biz heç zaman məzhəb məsələlərini müzakirə etməzdik. Heç kimlə düşmənçiliyimiz yox idi. Qəsəbəmizdə kiçik bir mağaza var idi, evdə çörək bişirər, həyətyanı sahəmizdə isə göyərti əkərdik. Evimiz böyük olduğundan bir neçə türkmən müəllimə də kirayədə qalırdı. Uşaqlarımız da onların dərs dedikləri məktəbə gedirdilər.

Əsgərlərdən birini təndirdə gizlətdim
İŞİD Tikritə girəndə tutulan əsgərlər edam edildi. Həmin qətliamda 1500 nəfər öldürüldü. Qəsəbə ilə Tikrit arasında Dəclə çayı axır. Sağ qalanların bəziləri çayı keçərək bizim qəsəbəyə gəldilər. Onların ardınca da İŞİD hücum etdi. Qaçanların bəziləri türkmənlər idi, mənim də türkmən olduğumu bilib evimizə sığındılar. Bəzilərinə qadın paltarı geyindirib yola saldıq, bəzilərinə də ərim öz kimliklərindən verdi. İŞİD onları axtaranda əsgərlərdən birini təndirin içinə saldım. Təndir isti idi, gəncin bəzi yerləri yansa da, səsini çıxarmadı. İŞİD getdikdən sonra onu oradan çıxarıb yola saldım.
Gəncləri güllələyib, ərimi əsir götürdülər.
Bəsrədən olan 3 şiə gənc vardı. Ərim onları qorumaq üçün məscidə aparmışdı. Bir gün gecə saat 3-də İŞİD əsgərləri evimizə gəldilər. Yağış yağırdı, hər tərəf palçıq idi. Bizim o 3 nəfərə kömək etdiyimizi anlamışdılar. Onları tapıb güllələdilər, ərimi də əsir götürdülər. Bir daha ondan xəbər ala bilmədim.
Səhər yenə gəldilər və evimizi bombaladılar. Onlardan biri mənə, "sən Aşura mərasimlərinə qatılırsan, deməli imam Həsəni də sevirsən. Buna görə də cəzalandırılacaqsan", dedi. Bizə "buradan gedin" deyib göndərdilər.
Mən, iki uşağım, evimizdə qalan müəllimələr, onlardan birinin uşağı və bir də ərimin digər arvadından olan qızım (o da gənc qız idi) birlikdə yola çıxdıq. Bir qədər irəlidə İŞİD qabağımızı kəsib, bizi əsir götürdü.

Bir qıza dörd nəfər təcavüz edirdi
Ətrafdan topladıqları digər qadınlarla birgə bizi bir qaraja apardılar. Orada 18 gənc qız və qadın var idi. Onlardan biri hamilə idi və 4 uşağı vardı. Orada evliləri və subayları bir-birindən ayırdılar. 5 bakirə qız var idi. Gözümüzün qabağında onlara təcavüz etdilər. Qızlar mənə, "bacı, bizi bunların əlindən qurtar", deyə yalvarırdı. Mən də onları qorumaq üçün "Qurana and içirəm ki, bunlar bakirə deyil. Etməyin" deyirdim. Bu zaman onlardan biri məni vurdu, digəri çiynimi dişlədi. Bu gün də həmin yer qapqaradır. Bir qıza 4 nəfər təcavüz edirdi.

Ögey qızımı o qədər zorladılar ki, öldü
Ögey qızımın 18 yaşı var idi. Onu demək olar ki, mən böyütmüşdüm. O qədər təcavüz etdilər ki, öldü. Digərlərinin 20 yaşı var idi. Bir yandan zorlayır, digər yandan döyürdülər. Hamısının silahı var idi. Müəllimlərdən biri çox gözəl idi. Ona daha çox təcavüz etdilər, zülm verdilər. Biri qayanın üstünə düşüb öldü, digərləri də yaralı idilər. Hamısının qanaxması var idi. Mən belə bir dəhşət görməmişdim.
Təcavüz edənlərdən ikisini tanıdım. Bizim qonşuluğumuzda yaşayan ərəblər idi. Evləri uzaqda idi, amma bizim qəsəbədə yaşayırdılar.

Qarajda 21 gün qaldıq, halsız vəziyyətdə idik
Yemək üçün heç nə vermirdilər. Bir-birimizə deyirdik ki, sağ qalan olsa, uşaqlarımıza sahib çıxsın. Çox zəifləmişdik. Üzümüz qabıq bağlamışdı. Elə vəziyyətdə idik ki, əqrəb sancdı, amma hiss etmədim. Orada 21 gün qaldıq
Zorlanan qızlar qanaxmadan bir-bir ölürdülər. İŞİD bizə nəzarət etməyi yaşlı bir adama tapşırmışdı. Onlar gedəndə o, bizə su verirdi. Bir gün bir keçi gətirib südündən uşaqlara içirdi. Günlər sonra İŞİD gəlib sağ qalanları iki qrupa böldü və bəzi qadınları apardılar. Mən iki uşağım, başqa bir qadın və müəllimlərdən birinin uşağı ilə birlikdə qaldım. İŞİD getdikdən sonra həmin yaşlı adam gəlib "sizi də aparacaqlar, onlar gəlmədən qaçın" dedi. Bizi yolayrıcına qədər apardı, amma özü geri qayıtdı. Mən qarajda olanda Allaha yalvarırdım, "bizə kömək ol" deyirdim. İnanıram ki, onu bizə Allah göndərdi. Daha sonra bizə kömək etdiyi üçün o yaşlı adamın da öldürüldüyünü öyrəndik.

Beş gün çöllə getdik, ot yedik, uşaqlardan biri qollarımda öldü
Günlərlə ac-süsüuz çöllərdə getdik. Yeməyə heç nəyimiz yox idi. Məcbur qalıb ot yeyirdik. Müəllimin uşağı qollarımda can verdi. Uzun müddətdən sonra Kərkükün Məktəbi Xalid bölgəsinə çatdıq. Orada bir qrup bizə kömək etdi, beləcə xilas ola bildik.
Mən uşaqlarımla birgə Kərkükdəki xalamın yanına yerləşdim. Lakin bizimlə gələn müəllimi ailəsi namus məsələsinə görə qəbul etmədi. İndi İranda psixoloji yardım alır. Oğlum o gündən bəri çox danışmır. İndi burada heç nə əkə bilmirik, əlimdən heç nə gəlmir, hər şeyi pulla almaq məcburiyyətindəyik. Əvvəllər anamın təqaüdü vardı, amma öləndən sonra o da kəsildi. Yaşlı bir qadın var. Ona baxıcılıq edirəm, qazandığım pulla da uşaqlarımın qarnını doyuzdururam".