İSTANBUL' UN ilk adı ve BİZANS sözünün kaynağı olan BYZAS adı, ANTİK YUNAN mitolojisine göre MÖ 660 yıllarında YUNANİSTAN' dan gelip İSTANBUL' u kuran KIRAL BYZAS' in adından gelmektedir.
BİR PELASG kıralı olan BYZAS' in adı ise, ETRÜSKÇE “EZMEK, BASMAK” anlamına gelen PESAŞ ya da PİSAŞ (basış) sözünden gelmektedir ve basan, yani yöneten demektir (Etrüskçe pisişce de basışçı demektir).
İSTANBUL' UN ilk adı olan BATI ROMACA (“LATİNCE”) BİZANTİUM, DOĞU ROMACA (“ESKİ YUNANACA”) BYZANTİON ve daha sonraki BYZANZ adları “YÖNETİM” anlamına gelen PİSANTUM (basıntım) ve PİSANUŞ (basınış) sözlerinden dönüşmüştür.
İSTANBUL' UN sonraki adı KONSTANTİNOPOLİS ise, DOĞU ROMA imparatoru Constantinius'un adından gelmektedir. CONSTANTİNİUS adının ETRÜSKÇESİ KAMAŞTANTİNUS' tur. Constantinius adı, “SEVGİ VE BİRLİKTE OLMAK” anlamlarına gelen KAMA sözüyle
“SÖYLEMEK; KONUŞMAK” anlamına gelen TAN sözünün birleşiminden oluşmuştur ve “sevgiyle söyleyiş; İNCE, NAZİK" anlamlarına gelmektedir.
LATİNCEYE birlikte anlamına gelen cum olarak geçen ve daha sonra con haline evrilen KAMA sözü ÇAĞATAYCADA birleşmek anlamına gelen kabış olarak yaşamış, günümüz TÜRK diline de KAVUŞ olarak evrilmiştir.
KONUŞMAK; söylemek anlamına gelen TAN sözü ise bugün AZERBAYCAN Türkçesinde “KONUŞMAK” anlamına gelen danışmak olarak yaşamaktadır. ETRÜSKÇE TANAŞAR (danışır; konuşur) sözü ise “AKTÖR; OYUNCU” anlamına gelmektedir.
TAN KÖKÜNDEN olan “İNCE; NAZİK; KONUŞKAN” anlamına gelen TANAM, TANUŞA, TANŞİUŞ sözleri ETRÜSKLERDE erkek adı olarak; TANA, TANIA, TANAKVİL sözleri de kız adı olarak kullanılmıştır.
BU AD daha sonraki TÜRK diline danişmen olarak evrilmiş ve FARSÇAYA da “BİLGİLİ” anlamına gelen DANIŞMEND olarak geçmiştir. Günümüz Türkçesinde ise DANIŞMAN olarak kullanılmaktadır.
TÜRKLERİN GERÇEK TARİHİ
Sevda Amanova