Tabanları yağlamak deyiminin bir hikâyesi olduğunu, onun da çarıkla ilgili olduğunu biliyor musunuz?
Yüzyıllardır dedelerimizin, ninelerimizin giydiği çarık mandanın sırt derisinden yapılırmış.
Eskiden imalathane nerede, usta nerede…
Herkes kendi çarığını kendi yaparmış.
Çarık yapmak için insanların taban ölçüleri alınır, ham deriden uygun deri parçası kesilerek çıkarılır, kenarlarından sırımla büzülürmüş.
Kolay yapılırmış, ama bakımı zormuş.
Boya nerede, cila nerede!
Bir süre giyilen çarıklar kurumaya başlarmış.
Güneş çarığı sıkar, çarık da ayağı sıkar, atasözünü boşuna söylememiş atalarımız.
Sözün kısası, çarıkları yağlamak gerekirmiş.
Çarığın tabanı yağlanarak ayakların rahat etmesi sağlanırmış.
Zeytinyağı bu iş için bitirimmiş.
Öteki yağlar da iş görürmüş.
Uzun yol yürüyecek kişi çarık tabanlarını yağlarmış bir gün önce.
Günümüzde ‘’ ayrılmak, kaçmak, sıvışmak, tüymek, kaybolmak ‘’ anlamlarına geliyor tabanları yağlamak.
Kaynak :Zeki Doğan
Araştırma: Dehen Özbek
TEREF