Yekaterina Molçanova qadınların yapon işğalı altında olan ərazilərdə yaşadıqları dəhşətli 13 il, qeyri-rəsmi “22-yə 1” adının haradan gəldiyindən danışır:
"Rahatlıq Stansiyaları "1932-1945-ci illərdə Yaponiya ərazisində və onun işğal olunmuş ərazilərində mövcud olmuş hərbi fahişəxanalardır. Bu stansiyalarda əvvəlcə Yaponiyadan olan könüllü qadınlar işləyirdilər, lakin tezliklə tələbatın artması ilə yerli əhalidən olan qadınları “xidmətə” məcbur etməyə başladılar. Qısa müddət ərzində Çin, Koreya və Tayvandan müxtəlif yaşlarda olan 410 min qız və qız komfort stansiyalarından keçdi.Müharibənin sonuna qədər yalnız dörddə biri sağ qalıb.
"Rahatlıq verən qadınlar"- adətən Çinli, Koreyalı, Tayvanlı və çox az sayda yapon qadınlardan ibarət idi. Çox nadir hallarda, rus qızları və ya başqa millətlərin nümayəndələri, o cümlədən şərqdə olan avropalılara rahatlıq stansiyalarında rast gəlinə bilərdi .
Bütün qızları ya sadəcə oğurlayıblar, ya da yalan və layiqli iş vədi ilə hərbi fahişəxanalara cəlb ediblər. Oranın sakinlərinin əksəriyyəti tikişçi, tibb bacısı və ya fahişəlikdən daha nəcib bir iş kimi işləməyə ümid edirdilər, lakin demək olar ki, seks köləsi oldular. Digərləri daha mürəkkəb yalanlara - mübadilə vəziyyətində bacıları, qızları və ya yaxın dostlarını azad etmək vədinə düşdü. Nəticədə həm əvvəllər əsirlikdə olan qızlar, həm də onları xilas etməyə tələsən qəhrəmanlar komfort məntəqələrinin qurbanı olublar.
Fahişəxana işçiləri arasında həm yetkin qadınlar, həm də 11-12 yaşlı qızlar olub. Onların hamısı təxminən eyni şəraitdə yaşayırdılar - hər otaq 9-10 nəfər üçün nəzərdə tutulmuş sökük taxta kazarmalarda. Tələb olunan sayda taxtlara əlavə olaraq, bəzək adətən bir mat və bir tualetlə tamamlanırdı.. Təəccüblü deyil ki, bir çoxları int@har edirdi. "Rahatlıq stansiyalarını ölüm məntəqələri də adlandırmaq olar, çünki İkinci Dünya Müharibəsindən sonra qaçırılan və şirnikləndirilən qızların yalnız kiçik bir hissəsi sağ qalıb.....
Nəsibli Gulnar
Teref.az