URARTU Krallığı ya da Van Krallığı olarak da bilinen Urartu, MÖ 9. yüzyıldan itibaren antik Ermenistan, Türkiye'nin doğusu ve İran'ın kuzeybatısında Bronz ve Demir Çağı'nda gelişen bir medeniyetti. Askeri güç yoluyla toprakları kontrol eden ve kalelerin inşası, krallık sanatta, özellikle de metal işçiliğinde canlı bir üretime sahipti. Sadece iki yüzyıl hayatta kalan krallık MÖ 6. yüzyılda gizemli bir şekilde ortadan kayboldu ve M.Ö. 19. yüzyılda yapılan kazılarla farklı ve tanınabilir bir antik kültür olarak yeniden keşfedildi.
URARTU tarihi, geniş yazılı kaynakların eksikliği ve Asur gibi çağdaş düşman devletlerinden gelen potansiyel taraflı kaynaklara aşırı güven nedeniyle bölünmüş durumda. Yine de, hayatta kalan yazıtlar, mimari ve eserler, devam eden arkeolojik araştırmalar ile birlikte bölgenin en etkili antik kültürlerinden birinin şüphesiz önemini gösteren yeterince detaylı bir tarihin yeniden oluşturulmasına yardımcı oldu.
URARTU, MÖ 14. veya 13. yüzyıldan itibaren gelişen krallıklar konfederasyonundan çıktı. Urartu olarak bilinen ve bağımsız bir devlet,
MÖ 9. yüzyıldan itibaren, muhtemelen Asur'dan gelen bir dış tehdide karşılık olarak bu küçük krallıkları birleştirdi. Kültür, nehirlerin iyi sağladığı geniş verimli yayladaki yerleşim sayesinde gelişti.
URARTU hükümeti, tapınakları ve kale, yollar ve kanal gibi inşaat projelerini denetleyen yakın danışmanlarla ve çok daha büyük bir grup sivil yöneticiyle merkezi bir monarşi etrafında çalıştı. Kalenin başkenti Tushpa, Van Gölü'nün doğu kıyısında yaylalarda kireçtaşı bir promon tory üzerine inşa edildi. Tushpa daha sonra Van olarak anılacaktı ve belki de zirvede 50,000 kadar yüksek bir nüfusa sahipti.
Sevda Amanova
TEREF