Venüs; tüm kadim kültürlerde, “Ana Tanrıça” arketipi ile özdeşleştirilmiştir.
Yunanlılar ona Afrodit, Türkler Umay ve Ayızıt, Sümerler İnanna ve Araplar Al-Uzza adını verir.
İslam öncesi Arap mitolojisi ve inançlarında, Al-Uzza baş Tanrıça idi ve ona hayvan kurban edilirdi. Hatta Hz. Muhammet gençliğinde bu Tanrıçaya beyaz bir koyun kurban etmişti.
Ona adanan gün ise CUMA idi, yani Al-Uzza’nın kutsal günü.
Kureyşliler Kabe’yi bu Tanrıça adına tavaf ederlerdi.
Cuma yani Friday, İskandinav Mitolojisinde Ana Tanrıça karakteri olan Frigg’e adanmıştır ve adı ondan gelmektedir.
İslamiyetten sonra da Arap kültürü, bu söylenceler ve ritüeller üzerinden devam etmiştir. Kabe’yi tavaf, Cuma gününün kutsallığı ve kurban, tek olan ve insan hafızasının tanımlayamadığı ebedi Tanrı adına yapılmaya başlamıştır.
.”İnsan ; Mitolojik Bir Varlıktır”. İnsan ruhu; Tanrı ve Tanrıçaların, Meleklerin ve Şeytanların, olağanüstü söylencelerine inanmak ister.
Zamanla Hz. Muhammed’in kızı FATIMA, EL-UZZA’nın yani VENÜS’ün yerine geçmiştir.
Halk kültürü ve söylencelerinde Fatıma’nın efsanevi mucizeleri anlatılır. Ona Tanrıça statüsü verilir ve AL-ZAHRA denir.
AL-ZAHRA Arapça VENÜS demektir.
Fatıma’nın büyülü güçlere sahip olduğu söylenir. Zühre, Hz. Fatıma’nın diğer adıdır ve Venüs’ün adıdır.
Fenike Tanrıçası TANİT Venüs ile özdeşleştirilmiş ve EL figürü, onun şifa veren eli olarak algılanmıştır. Hamsa adı verilen EL simgesi FATIMA’yı temsil eder ve nazardan koruduğuna inanılır.
Hırıstiyan söylencelerinde ise Hz. Meryem TANRIÇA statüsünde görülür ve VENÜS ile ilişkilendirilir. Hamsa Hz. Meryem’in Eline dönüşür.
Kısacası Mitolojilerdeki Tanrı ve Tanrıça figürleri, bilinçaltında kılık değiştirir ve inançlarımıza ait ritüellerde yaşamaya devam eder. Bilgeler “ Tanrı Tektir, İnsanlar O’nu Birçok İsimle Çağırır” der.
Görsel: Al-Uzza, Al-Lat and Menat
Merih Tan
TEREF