İki kez reddedilen henüz 11 yaşındaki bir çocuk, ilk olarak biyolojik ailesi tarafından ve ardından onu alan koruyucu aile tarafından terkedilen bu çocuk, elinde küçük bir bavul ve içinde büyük bir korku taşıyordu: tekrar terk edilme korkusu.. Bir geçici yuvadan diğerine geçti.Kalıcı olarak kalacak bir yer bulamadı. Ta ki yolu Peter ile kesişene kadar.. Evlat edinmeye karar veren ve ona gerçek bir ait olma şansı veren bekar bir adam..
Titreyen sesi ve umut dolu gözleriyle o çocuk, Peter'e ruhu parçalayan bir soru sordu: "Bay Peter, size baba diyebilir miyim? ”. Bu cümlenin ardında yıllarca süren yalnızlık, korku ve hiçbir yere ait olmamanın acı verici hissi vardı. Peter bir an bile tereddüt etmedi: Elini tuttu ve bu sefer sonsuza kadar süreceğine dair ona güvence verdi. Böylece en acımasız terkedilmişliği taşıyan çocuk gerçek baba sevgisinin her zaman kandan olmadığını, her gün onun için savaşmaya hazır birinin samimi seçiminden doğduğunu keşfetti, sonunda ona sevildiğini ve güvende hissedebileceği bir ev hediye etti.
Krediler Conocimientum
Gülümse