Təsəvvür edin, yaşı 60-a çatmış birinci vətən müharibəsi veteranı 20 faiz torpaqlarımızı düşmən tapdağından azad etmək üçün könüllü olaraq 2020-ci ilin sentyabrında başlanan ikinci vətən müharibəsinə qatılır və adam o döyüşlərdə ölümü gözə alıb düşmənlə döyüşərkən evindən, övladlarından xəbər gəlir ki, "ata, evimizi başımıza uçurdular"?!

Yox, bunu düşmən tərəfi etməyib. Yəni, 60 yaşlı döyüşçünün özü döyüşdə olarkən evini ailəsinin başına uçuran onun özünün iddialarına görə özgəsi deyil, Xətai rayon İcra Hakimiyyəti olub.

Söhbət əvvəllər - yəni evi özündən xəbərsiz sökülənə qədər Xətai rayonu, Turşu küçəsi, Ağ şəhər, ev 4, mənzil 2 ünvanında yaşayan birinci və ikinci vətən müharibəsi veteranı Həbiyev Əhli Həbulla oğlundan gedir.

Əhli Həbiyev bir neçə gün əvvəl "DogruXeber.az" informasiya agentliyinin tabeliyində fəaliyyət göstərən "Kanal14" YouTube kanalında canlı yayımlanan "Kamalın zamanı" proqramında başına gələnləri, daha doğrusu gətirilənləri danışıb.

Əhli bəy bildirir ki, "Mən birinci vətən müharibəsində 4 il könüllü vuruşmuşam. Lakin, təəssüflər olsun, bütün səylərimizə baxmayaraq, torpaqlarımızın 20% hissəsi düşmən tərəfindən işğal olundu. O gündən bəri - 30 ildir ki, mən məclislərdə gülüb-əylənmirdim. 2020-ci ildə ölkə başçısının səfərbərlik çağırışını eşidən kimi könüllü olaraq cəbhəyə yollandım. Baxmayaraq ki, artıq 60 yaşım var idi.

Müharibənin qızğın yerində, odun-alovun içində mən düşmənlə mübarizə apararkən qızım ağlaya-ağlaya mənə zəng edib bildirdi ki, "ata, evimizi uçurdular". İnanın, o an keçirdiyim hislərimi ifadə edəcək söz tapa bilmirəm.

Demək, oğlum gecə növbəsində işləyirdi. O, işdən çıxıb gəlib evdə yatıb. Xətai rayon İcra Hakimiyyətinin məsul şəxsləri oğlum evdə yatdığı halda traktor gətirib evi uçurmağa başlayıb. Allahdan oğlum səs-küyə oyanıb, bayıra çıxıb və gözlərinə inanmayıb. O və ailəmin hadisəni eşidib gələn digər üzvləri heç olmasa evdə olan qızılları, pulları, şəxsi əşyaları götürə bilmək üçün nə qədər yalvarsalar da, polis vasitəsilə onlara mane olublar.

Mənim ailəmin mənim öz torpağımda, Bakının mərkəzində, özü də mən cəbhədə döyüşdüyüm bir vaxtda əyinlərinə əlavə bircə dəst paltar belə götürmədən evimizdən didərgin salınması mənim üçün dözülməz bir hiss idi.

Hadisəni eşidən kimi elə həmin gün şəxsi avtomobilim ilə Bakıya gəldim. Amma, mən gəlib çatanda artıq iş işdən keçmişdi. O gündən bu günə nə mənə düşən kompensasiyamı, nə evimdə olan qızıllarımı, pullarımı, nə iki qızımın cehizlərini geri ala bilmirəm. Bir neçə ildir apardığım mübarizədə Xətai rayonunun hər yerdə Qarabağ veteranı olduğunu deyən yeni İcra başçısı Rafiq Quliyev də heç bir köməklik göstərməyib. Əslində, mənə kömək lazım deyil, mən nə Rafiq Quliyevdən, nə dəfələrlə müraciət etsəm də heç bir nəticə görmədiyim Prezident Aparatından artıq nəsə istəmirəm. Yalnız, illər boyu min bir zəhmətlə, əziyyətlə qurduğum evin əşyalarını, iki qızımın həvəslə illər ərzində topladığım cehizlərini, qızılımı, pulumu - bir sözlə halal haqqımı istəyirəm. Bununla bağlı bir neçə ildir döymədiyim qapı, müraciət etmədiyim dövlət qurumu qalmayıb. Elə yalandan vəd verirlər... o ona tapşırıq verir, bu buna... nəticə isə sıfır.

Həyat yoldaşım bütün bu yaşananlar səbəbilə əsəbdən, stressdən şəkər xəstəliyinə yaxalandı.

Hələ icra hakimiyyətinin işçiləri utanmadan qonşularıma, "elə aranızdan Əhli də həmişə şikayət edirdi, etiraz edirdi noldu?" - deyə, susmaları üçün məni misal gətirirlər. Yeri gəlmişkən, bu vəziyyətdə olan təkcə mən deyiləm. "Ağ şəhər" proyektinə düşən bir çox ailələr var ki, mənim kimi onlar da, bu gün haqlarını ala bilmirlər."

Keçmiş rəhbəri və həmyerlisi olan Razim Məmmədovdan "təhvil aldığı" problemlər, görünür, həmyerlisi Razim Məmmədov kimi Rafiq Quliyevin də maraq dairəsi xaricindədir.

Yerlisinin - Xətai rayon İcra Hakimiyyətinin sabiq başçısı Razim Məmmədovun müavini olduğu dövrlərdən adı Xətai rayonu ərazisindəki yaşıllıqlara qənim kəsilməkdə hallanan Rafiq Quliyev tam səlahiyyət sahibi olandan bəri (bəlkə də lap çoxdan) Xətai rayonu ərazisində qanunsuz tikintilərə "yaşıl işıqlar yandırılıb". Təbii ki, bütün bunlar səbəbsiz deyil, amma ki, o səbəblər nədir və nə qədərdir bu barədə də az-çox məlumatlara sahibik və növbəti yazılarımızda ona da mütləq yer ayıracağıq.

Mövzuya yenidən qayıdacağıq.

Redaksiyamız hər kəsin söz haqqını tanıyır.