Hindistan tədqiqatçısı Qulam Sərvər 1939-cu ildə “Şah İsmayılı tarixi” (Ghulāṃ Sarwar. History of Shāh Ismā‘īl Ṣafawī) kitabını çap edir. Kitabın linkini paylaşıram. Diqqətimi çəkən bir hissə oldu kitabda
“Qızılbaşlar arasında müqəddəs qrupların - döyüş meydanında şəhid olmaq istəyən ən fanatik gənclərdən ibarət seçilmiş dəstələri mövcud idi. Türk təəssübkeşlərinin mövcudluğunu Misir məmlüklərinin tarixçiləri də təsdiq edir, onları zirehsiz cavanlar kimi ön sıralarda yürüş edir, sonra isə əsas qoşun dəstəsindən qoparaq düşmənə birinci hücum edirdilər.
Bu bölmələr müstəsna döyüş keyfiyyətlərinə malik idi. Döyüş trans vəziyyətində onlar inanılmaz bir aqressiya dalğası, çılğın döyüş yaşadırdılar.
Elə hallar olub ki, ölümcül yaralanmış qızılbaş bir neçə rəqibini tikə-tikə edə bilib. Gənclər yalnız iki halda döyüşü dayandırdılar: ya bir nəfər də olsun canlı düşmən qalmadı, ya da gəncin özü ölürdü.
Bu bölmələrin öz çatışmazlıqları da var idi. Onları normal vəziyyətinə qaytarmaq çox vaxt çox çətin olurdu.
Məsələn, Bağdad hücumu zamanı, qarnizon artıq təslim olduqda, qəbilələrin əmirləri müqəddəs dəstələri itaətdə saxlaya bilmədilər: döyüş ekstazında şəhərə ilk girən döyüşçülər hər hansı bir hərəkət edən məxluqu sözün əsl mənasında öldürürdülər.”
https://ia802206.us.archive.org/.../119900259-History-of...
Zaur Aliyev
TEREF