İtalya’nın Sardinya adasında, güneşle kavrulmuş toprağın altında, 3.000 yıldan daha eski olan gizemli bir yapı saklı: Santa Cristina Kutsal Kuyusu.
MÖ 12. yüzyıla kadar uzandığı düşünülen bu yer altı tapınağı, kökenleri hâlâ bilinmeyen Nuragik uygarlığı tarafından inşa edildi.
Ancak bu kuyu sıradan bir su kaynağı değil.
Mükemmel simetriyle oyulmuş merdivenler, çokgen taşlardan yapılmış duvarlar ve ters kubbeyi andıran bir tavan… Antik Avrupa’daki megalitik mühendisliğe benzeyen detaylar dikkat çekiyor.
Ve en etkileyici olanı:
İlkbahar ve sonbahar ekinokslarında, güneş ışığı kuyunun girişinden tam açıyla içeri sızıyor ve yer altındaki su odasını aydınlatıyor.
Bu tesadüf mü? Yoksa gökyüzüyle bilinçli bir uyum mu?
Araştırmacılara göre bu yapı:
• Ritüel arınma törenleri için kullanılmış olabilir,
• Ay kültleri ile ilgili olabilir,
• Ya da astronomik gözlemler için tasarlanmış olabilir (özellikle ayın 18,6 yıllık döngüsüyle ilişkili).
Ama asıl soru şu:
Neden binlerce yıl önce yaşamış bir toplum, bu kadar karmaşık ve zarif bir yapıyı sadece su için inşa etsin?
Yoksa bu yapı, toprak, su ve gökyüzü arasında unutulmuş bir dili mi anlatıyor?
Santa Cristina Kutsal Kuyusu, hâlâ sessizce anlatacak bir şeyler bekleyen, tarih öncesinden kalan bir gizemdir.
Hayatta En Hakiki Mürşit İlimdir
TEREF