Bildiyimiz kimi, Rusiyada kök salmış erməni lobbisi onilliklər ərzində separatizmi dəstəkləyib və Rusiya Federasiyasını suveren dövlətləri parçalamaq məqsədi daşıyan müharibələrə cəlb edib. Dnestryanı, Abxaziya, sözdə “Cənubi Osetiya” – bütün bu separatçı layihələr erməni millətçilərinə sərfəli idi. Çünki ermənilər bu problemləri qabardaraq, güzgü effektli oxşatma ilə Rusiyanın köməyindən istifadə edərək, yad torpaqları ələ keçirməyə çalışırdılar. Məqsədləri o idi ki, Qarabağda “Artsax” separatçı layihəsi baş verməsində tənha görünməsinlər.

Əminliklə demək olar ki, indiki Rusiya-Ukrayna müharibəsinə heç kim Rusiya Federasiyasının yüksək rütbəli şəxsləri qədər töhfə verməyib. Töhfə prosesi Rusiya Xarici İşlər Nazirliyinin rəhbəri Sergey Lavrovdan (Kalantarov) başlayaraq, erməni etnik kimliyi daşıyan və erməni “ali məqsədi”nə xidmət edən təbliğatçılarla - Simonyan, Baqdasarov, Keosayan və başqaları ilə yekunlaşıb.

Nəticədə addım-addım Krımın ilhaqına nail olmaqla yanaşı, Donbassda separatizmi qızışdıraraq, genişmiqyaslı təcavüz üçün lobbiçilik etməklə, Rusiyanı Ukrayna ilə fəlakətli müharibəyə apardılar.

Erməni planı elə qurulmuşdu ki, Ukraynaya başı qarışıb tez zamanda onun ərazilərini qamarlayan Rusiya işğalı bitirib, Ermənistanın qonşuları ilə də “məşğul olacaq” və yad torpaqları öz “müttəfiqinə”, yəni Ermənistana birləşdirəcəkdi. Eyni zamanda, erməni təbliğatçıları Rusiya Federasiyasının sürətli qələbəsinə əmin idilər.

“İki gün ərzində biz Ukraynanı məğlub edəcəyik. Axı Ukrayna nədir ki, ona qalib gələ bilməyək? Biz bu alov nöqtələrini söndürdük - biz bunu reklam fasiləsində müzakirə etdik...”- deyə Marqarita Simonyan hələ savaşdan aylar öncə müharibə təbliğatı aparırdı. Nəticədə müharibə başladı, lakin Rusiya Ukraynanı nə 2 günə, nə də 2 ilə məğlub edə bilmədi. Baxmayaraq ki, Qara Dəniz Donanmasının əhəmiyyətli bir hissəsini itirdi və müharibənin ilk günlərində ələ keçirilən ərazilərin bir hissəsini, o cümlədən müharibə zamanı ələ keçirilən Xersonun yeganə regional mərkəzini tərk etmək məcburiyyətində qaldı.

Ukrayna müharibəsi zamanı erməni millətçilərinin ümidlərinə baxmayaraq, Rusiya Federasiyası “Artsax” separatçılarına heç bir şəkildə kömək edə bilmədi. Nəticədə separatçı “Artsax” ötən ilin sentyabrında tamamilə ləğv edildi. İrəvandakı hakimiyyət Ukrayna müharibəsində boğulan “müttəfiqlərindən” heç bir kömək olmayacağını anlayaraq, nəhayət, ona “atmaq” qərarına gəldi və Rusiyanın düşmənləri olan Fransa və ABŞ-ın tərəfinə keçdi...

Beləliklə, 2024-cü il avqustun 6-da Ukrayna qoşunları Kursk vilayətində Rusiya Federasiyasının beynəlxalq səviyyədə tanınmış ərazisini işğal etdi və bir neçə gün ərzində Sudja regional mərkəzini və 1 min kvadrat kilometrdən çox ərazini ələ keçirdi. Aydın oldu ki, Rusiya artıq nəinki ermənilər üçün “Artsax”ı fəth edə, həm də beynəlxalq səviyyədə tanınmış ərazisini müdafiə edə bilməz.

Presedent yaradılıb. Bu o deməkdir ki, məsələ təkcə Kursk vilayəti ilə məhdudlaşmayacaq. Necə ki, Kursk vilayətindəki ukraynalılar bundan sonra döyüşə vəziyyətdə Rusiya Federasiyasının istənilən ərazisinə daxil olub, bu ərazini ələ keçirə biləcəklər. Üstəlik, həmin “ali ranqlı erməni lobbisi”nin təhriki ilə Rusiya Federasiyasının özü də sərhədlərin toxunulmazlığının beynəlxalq prinsiplərini şübhə altına alıb.

Kursk hadisələri fonunda rus təbliğat maşınının erməni ruporları Rusiya Federasiyasının federal kanallarının ekranlarından birdən-birə yoxa çıxdı. Əvvəllər onlar “ura-patriotçu” isterikaya dəstək verərək həftənin yeddi günü Rusiya mediasını ayağa qaldırırdılar, indi isə birdən-birə haralardasa itib-batıb yoxa çıxıblar. Onlar iplərinin çəkiləcəyini hiss ediblərmi, yoxsa uğurla başa çatmış tapşırıqdan geri çağırılırlar?

Ukraynanın Rusiyanın Kursk bölgəsini işğalı ərəfəsində Marqarita Simonyan rəsmi Telegram kanalında o zaman atəş altında olan Kursk vilayətinin sakinlərinə ünvanlanan kifayət qədər pessimist “dəstək sözləri” yazdı. "Kursklular, burada sizin üçün, ordumuzun gücü üçün, səhər yuxudan qalxmağınız üçün, hamının əmin-amanlıqda və sağ-salamat olması üçün dua etməkdən başqa əlimizdən heç nə gəlmir", deyə yazan Simonyanın əvvəlki ədasından əsər-əlamət yox idi. Ukraynanın 2 günə qaynar müharibədə məğlub ola biləcəyinə dair əvvəlki inamla müqayisədə indiki dua və “hamı təhlükəsizdir” deyə sevinmək çağırışı kifayət qədər real təəssürat oyadır və “dərin izlər qoyur”.

Görünür, bu gün erməni lobbi öz kapitalını necə yaşatmaq və qoruyub saxlamaqla məşğuldur. Onlar artıq “Rusiya üçün ildırım sürətli qələbələri” təbliğ etməkdə maraqlı deyillər. Onlar Rusiyanı xarabalığa çevirdilər və indi fəlakətdən əvvəl arxalandıqları, söykəndikləri “Rusiya dövlətçiliyi gəmisindən” xilas olmaq üçün qızğın yollar axtarırlar.

"Hürriyyət"