Vladimir Putinin 2014-cü ildə Ukraynanın Krımını ilhaq etməsi və Donbasda rus separatçı hərəkatlarını təbliğ etməsinin ən diqqət çəkən xüsusiyyətlərindən biri rus millətçilərinin həmin hadisələrə görkəmli, müstəqil və bölünmüş reaksiyası olub. Bir çox rus millətçiləri, təbii ki, Kreml rəhbərinin gündəmini dəstəklədilər, hətta bunun üçün mübarizə aparmaq üçün Ukraynaya getdilər. Yenə də başqaları onun bu addımlarına qarşı çıxdılar, bunu rus milləti üçün təhlükə hesab etdilər, hətta onlara qarşı döyüşmək üçün Ukraynaya getdilər. Bu dəfə Putinin Ukraynaya qarşı genişmiqyaslı aqressiyasının gedişində daha çox rus millətçisi onu dəstəkləyir, lakin daha az insan Ukraynanın müdafiəsi üçün çıxış etdi, ora bu xalq üçün və öz xalqına qarşı döyüşmək üçün getmədi.

Bu fərqin demək olar ki, hamı tərəfindən qəbul edilmiş izahı ondan ibarətdir ki, Putin ənənəvi dəyərləri təbliğ etməklə, rusların, ukraynalıların və belarusların bir millətin qolları olduğu və yenidən bir qüdrətli dövlətdə birləşməli olduğu anlayışı ilə millətçilərə qalib gəlib. Bu cür mövqelər Putinin bəzi rus millətçiləri arasında dəstəyini izah edir, lakin indiki vəziyyətlə səkkiz il əvvəlki vəziyyət arasındakı bütün fərqi izah etmir. Aradan keçən müddətdə Putin rus millətçi hərəkatını darmadağın etdi, liderlərini həbs etdi, başqalarını susmağa və ya mühacirətə məcbur etdi və çox müstəqil düşüncəli hesab etdiyi cib rus millətçi qrupları yaratmağa çalışdı. Nəticə olaraq, rus millətçi hərəkatı pərişandır və ya Putinin siyasətinə dəstək, ya da onlara qarşı hər hansı müstəqil addım atmaq iqtidarında deyil.

Lakin ən düşüncəli rus millətçiləri böyük məğlubiyyətə uğradıqlarını və hətta geri çəkilməkdə olduqlarını etiraf etsələr də, bəziləri indi necə bərpa olunacağından danışır, bəziləri isə Ukraynadakı müharibəni yolun sonu deyil, daha çox müharibə üçün bir fürsət kimi görür. İki millətçi belə bir arqumentlər irəli sürür ki, Putinin Ukraynada müharibəsi nə qədər uzansa və ruslar nə qədər çox itki versə, ictimaiyyətin diqqətini daha çox cəlb edə bilər.

Bunlardan birincisi Riqada yerləşən mühafizəkar rus millətçi portalı “Harbin” üçün yazan mühacir Sergey Xazanov-Paşkovskidir. O, son iki ildir ki, rus millətçilərinin hazırda həbsdə olan Rusiya müxalifətinin lideri Aleksey Navalnının bütün günahlarına baxmayaraq, Rusiyanın liberal ideyalarını dəstəklədiyini və rus millətçilərinin liberal ideyalarını dəstəklədiyini etiraf etməli olduqlarını və millətçilərin bunu “şərəf işi” hesab etməli olduğunu iddia edirdi.

İkincisi, “Harbin” portalı üçün yazan başqa bir mühacir millətçisi Sergey Levitovdur. O, Ukraynadakı hazırkı müharibəyə birbaşa müraciət edir və iddia edir ki, rus millətçiləri bunu Stalinin 1939-1940-cı illərdə Finlandiyaya qarşı uğursuz Qış Müharibəsinin əks-sədası kimi görməlidirlər. Bundan əlavə, o, iddia edir ki, rus millətçiləri bu gün rus millətçilərinin o zaman etdiklərindən dərslər çıxarmalıdırlar. Ona görə ki, Qış Müharibəsi Stalin üçün necə idisə, Ukrayna müharibəsi də Putin üçün də çevrilir və deməli, rus millətçilərinin ürək tutması üçün kifayət qədər əsasları var.

Levitovun fikrincə, Qırmızı Ordunun finləri qısa müddətdə məhv edəcəyini və Finlandiyanı SSRİ-nin tərkibində Karelo-Fin İttifaqı Respublikasına birləşdirməyi gözləyən, lakin Finlandiyanın sərt müqaviməti ilə üzləşən Stalin kimi, Putin də Ukrayna ordusunun tezliklə məğlub olacağını gözləyirdi. Bu, ona Ukraynanın bütöv formada və ya çox hissəsini öz “Rus dünyası”nın vahid dövlətinə birləşdirməyə imkan verəcəkdi. Lakin Ukrayna qəhrəmancasına müqaviməti ilə buna mane olub. Mühacir millətçi yazarın fikrincə, Stalinin Qış Müharibəsi ilə Putinin Ukrayna müharibəsi arasındakı paralellər bununla tükənmir.

Qış müharibəsində o yazır: “Rusiya antikommunistləri fin “David” və bolşevik “Qolyat” arasındakı müharibəni Rusiya üçün gələcək müharibədə sınaq meydançası kimi gördülər”. Nəticədə, rus mühacirləri qarşılaşdıqları maneələrə baxmayaraq, Helsinki tərəfində döyüşmək üçün Finlandiyaya axışdılar, bunun ən vacib təhlükəsi o idi ki, finlər “rus”u “sovet”dən ayırmaqda çox çətinlik çəkirdilər. Ancaq buna baxmayaraq, kifayət qədər adam müharibədə iştirak etdi. Stalinin keçmiş katibi Boris Bajenov bununla anti-kommunist ruslar arasında mühüm bir ideyanın meydana gəldiyini yazdı. Levitovun fikrincə, bu ideya ondan ibarət idi ki, rus millətçiləri onların əsas problemlərinin öz evlərində olduğunu başa düşməlidirlər.

Bu fikirlərin nə qədər rezonans doğuracağı bəlli deyil, lakin ehtimal olaraq onları istisna etmək olmaz. Əgər onlar ruslar arasında dəstək tapsalar, bu, onlara Rusiyanı çoxdan narahat edən iki problemin öhdəsindən gəlməyə kömək edəcək. Bir tərəfdən, bu cür ideyalar rus millətçiliyinə nəhayət və tamamilə rus imperializmindən ayrılmağa və xarici ekspansiyadan çox daxili problemlərə diqqət yetirməyə imkan verərdi. Digər tərəfdən, bu, Moskvanın irəliləyiş imkanlarını məhdudlaşdıran daha da fundamental ölkə Rusiya probleminə son qoyacaq. Rusiyanın faciəsi Şərqi Avropa və Ukraynadan fərqli olaraq, onun liberallarının millətçi, millətçilərinin isə liberal olmamasından ibarətdir. Əgər onlar bir araya gələ bilsələr, Putin və onun imperialistləri Ukraynanı işğal etməklə yaratmağa kömək etdikləri düşmənlə qarşılaşacaqlar.
Strategyvision.org