Tarih öncesi çağlardan itibaren;
Evrenin bölünmesinde eril güç yukarıda ve göklerdedir; dişi ise yeryüzü olarak aşağıdadır. Yazılı tarihte Tanrıça Nammu uçsuz bucaksız denizin kendisi, denizin derinliklerinden yükselen dağ ise Enki’dir. Birbirinin içinden doğan ‘Yer ve Gök’…
Neolitik dönemin erken dönemlerinde hayat veren ve besleyen Tanrıça Toprak Ana’dır. Toprakla uğraşan ekip diken, bitkilerle, hatta küçük hayvanları avlayan kadındır. Erkekler ise daha büyük alanlara dağılan avcılık işleri ile ilgilenir. Kadın ve erkek arasındaki iş bölümü ise erkeklerin öldürmesi ve kadınların hayatı meydana getirmesi biçimindedir.
Kadın ve erkek dünyasını birbirinden ayıran bir diğer faktör ise; yiyecek elde etme yöntemidir. Büyük tehlikeler atlatarak gergedan ve mamut avlayan erkekler; avcı kabilelerde kutsanır. Herhangi bir ağaçtan meyve kopardığınız bir grupta ise bireyin başarısının tek sorumlusu kadındır. Ve o kopardığınız meyve Toprak Ana’nın armağanıdır.
Avcı toplumlarda hayvanlar, gönüllü kurbanlardır ve yaşamlarını toprağa geri döndürmek için avcıya kanlarını sunar. Mağara resimlerinde pek çok hayvan çiziminin bulunmasının sebebi de; kurbanın kendisini sunmak istemesidir. Bir nevi gönüllü kulluk.
Tanrıça’nın temsili bedeni ise karanlık, soğuk, tehlikeli ve korkutucu dehlizlerin bulunduğu mağaralardır. Ve bu mağaralarda avlanacak hayvanların ruhları avcı için çağrılır. Toprağın altında gerçekleştirilen ritüeller Tanrıça’nın rahmine geri dönüş ya da yeniden doğuş için yolculuğun başladığı kutsal mekanlardır.

Ve son araştırmalar bize göstermiştir ki;
Kadın atalarımız ellerinde örgüleri ile eşleri avdan gelsin diye dizlerini kırıp evde oturmamıştır
. Özellikle Peru'daki arkeolojik buluntular Avcı-Toplayıcı kültünün geleneksel kabullerini alt üst etmiştir.
Ve 20. yüzyılın ön kabullerinin aksine
Kaslı kuvvetli dedelerimizin
Evde et bekleyen ve sadece bitki toplayan eşleri yok artık.
Evet çekirdek aile kavramı yavaş yavaş medeniyete dahil edilirken;
Zorlu yaşam koşullarında
Günümüzde bile sağlayamadığımız
"Birliktelik"
Kavramı aslında DNA.'larımızda var.
Savaşta, kavgada, açlıkta, eğlencede, dinlenmede, törenlerde...
( Görsel: Valdora Aşıkları/ İtalya)
Merih Tan
TEREF