BU GELENEK Türklerin en Ulu Atasına karşı bir saygı ifadesidir.
Kişinin önünde sol ayak ileri atılıp ''L'' pozisyonuna getirilir ve sağ ayak kırılarak diz yere değdirilir ve baş hafifçe eğilir ve baş selamı verilir.
BU HAREKET karşındaki kişinin büyüklüğünün, yüceliğinin, saygınlığının göstergesidir.
Genel manada Kağan'ın otağında veya tahtında otururken, diz vurulur.
DÜNYADA "TÜRK'LER" BAŞ EĞMEYEN OLARAKTA ANILMAKTADIR.
GÖKTÜRK DÖNEMİNDE,
Kağan’ın işareti üzerine davullar, borular durur ve Kağan solundaki beğlere dönerek, Tunga Tigin’e şöyle der:
"TUNGA TIGIN! BUGÜN SEN KILIÇ OYUNU YAPACAKSIN!
Bakalım senden özge bahadırlar var mıdır?
Bu alpların içinde sana denk bir er çıkarsa onu yüceltirim.
HEPSİNİ yenersen sana kendi elimle seçeceğim en iyi atlarımdan dokuzunu vereceğim."
TUNGA TIGIN, YERE DİZ VURUP;
“BUYRUK KAGANİNDİR” DER.
KARA KAĞAN, KARŞIYA BAKTI.
GÜLÜMSEDİ VE HAYKIRDI ;
"ÖTÜKEN’in yenilmez yiğidi, Börü ailesinin kolu bükülmez bahadırı, Gök Türkler’in yüce beği Tunga Tigin’le boy ölçüşmek istiyen varsa beri gelsin!"
BİR AN ORTALIKTA ÇIT ÇIKMADI.
Tunga Tigin’e kıyışamadıkları belli idi.
Sonra dört kişi çıkarak Kağan’a doğru yürüdüler.
Otağa yaklaşınca diz yere vurup kendilerini tanıttılar ;
-"BEN CULUK KAGAN'in SAVAŞTA YOLDAŞI, BİLGİDE EŞİ APA TARKAN’im!"
-"BEN KILIÇI CAKINDAN KESKİN, SAVAŞTA YAĞIYA BASKIN AĞAÇ SÖKEN KÜL ÇUR’um!"
-"BEN, KIRK DEFA ÇİN’e AKIN ETMİŞ, ÜÇ KARDEŞİ SAVAŞTA, DÖRT EÇİSİ UĞRAŞTA, ATALARI DÖVÜŞTE, DEDELERİ KIRIŞTA ÖLMÜŞ BİNBAŞI MAKARAÇ ALP’ım!"
-"BEN YÜZBAŞI ISBARA ALP’ım!"
İŞTE Bozkurtların Ölümü'nde okuduğumuz bu bölümündede bahsedildiği üzere Türk Kültürü'nde yer alan önemli bir gelenek ''yere DİZ VURMADIR''...
Sevda Amanova
TEREF