1979'da Alaska'nın Fairbanks şehrinin hemen kuzeyinde çalışan altın madencileri gerçekten sıra dışı bir şeye rastladılar: daha sonra Blue Babe adını alan mumyalanmış bir bozkır bizonu. Yaklaşık 50.000 yıl boyunca donmuş halde kalan bizon, oldukça iyi korunmuştu. Arka ayaklarındaki derin pençe ve ısırık izleri, günümüz Afrika aslanlarından bile daha büyük bir Buz Devri yırtıcısı olan Kuzey Amerika aslanı tarafından saldırıya uğradığını ortaya koydu. Aslan, bizonun kaburgalarının ve üst uzuvlarının büyük bir kısmını yemiş olsa da, leşin aniden donması leşçileri uzak tuttu ve kalıntıları binlerce yıl boyunca korudu.
1984'e hızlıca ilerleyelim: Alaska Üniversitesi'nden Profesör R. Dale Guthrie liderliğindeki bir paleontolog ekibi, taksidermist Eirik Granqvist ile birlikte Blue Babe'in restorasyonunu tamamladı. Ekip kutlamak için beklenmedik bir şey yaptı: Buz Devri'nden bir parça tatmaya karar verdiler. Yırtıcı hayvanların dokunmadığı birkaç bölgeden biri olan boyun kasından küçük bir parça aldılar ve onu doyurucu bir güveçte pişirdiler.
Guthrie'nin daha sonra tarif ettiği gibi, et sertti ama şaşırtıcı derecede hoş kokuluydu:
"Çözüldüğünde, bulunduğu toprağın hafif kokusuyla ve bir miktar mantarla hoş olmayan bir şekilde karışmayan, kendine özgü bir sığır eti aroması yayıyordu."
6 Nisan 1984'te, yaklaşık bir düzine kişi güveci paylaşmak için bir araya geldi. Her ne kadar lezzetli olsa da, şaşırtıcı bir şekilde, kimse hastalanmadı. O an sadece eski etleri tatmakla ilgili değildi; bilim, tarih ve donmuş toprağın eşsiz koruma gücünün tuhaf bir kutlamasıydı.
Bizonların çoğu donmadan önce bozulmaya başlasa da, boyun kası bu eşsiz mutfak anını mümkün kılacak kadar sağlam kalmıştı.
Amazing facts
TEREF