Bir dəfə təbiətdə olanda heyrətamiz bir mənzərə izlədim:
Səhər erkən oyananda görürəm ki, mənim beş litrlik şəffaf su bankama onlarla qarışqa düşüb.
Əvvəlcə suda cabalayırdılar , amma sonra tədricən bir dəstəyə toplanmağa başladılar.
Qarışqaların bir-birinə qalxdıqlarını gördüm və mənə elə gəldi ki, özlərini sağ qurtarmaq üçün başqalarını boğurlar, mən onlara kömək etmək fikrindən imtina etdim. Iki saat sonra qarışqaları canlı görəndə təəccübləndim.
Onlar bir-birlərinə piramida şəklində yerləşərək kiçik üzən canlı ada yaratdılar. Bu həşəratların canlılığı məni maraqlandırdı və onları izləməyə başladım.
Aşağıdakılar, əlbəttə ki, suda idi, ancaq müəyyən vaxtlara qədər. Onları könüllü olaraq yuxarı sıradan qarışqalar əvəz edirdilər.
Onlar suya düşürdülər və yalnız bundan sonra o biriləri saxlamaqdan yorulmuş həşəratlar istirahət üçün bu canlı adaya çıxırdılar ki, sonra dostlarını yenidən dəyişsinlər. Onların heç biri daha sürətli yüksəlməyə çalışmırdılar, əksinə, suya, ən çətin olduğu yerə enməyə tələsirdilər.
Onların qəhrəmanlıqlarından və qarşılıqlı etibarlılıqlarından heyran qaldım və buna görə də onlara daha tez kömək etmək qərarına gəldim.
Bankanın boğazına asanlıqla daxil olan bir qaşıq tapa bildim.
Qarışqalar qurtuluşu görəndə onlar mütəşəkkil olaraq bir-bir quruya çıxdılar, lakin biri hələ də gücsüzdü, qaşığın kənarına yapışa bilmədi və suda qaldı.
Bunu gördükdən sonra sütunu bağlayan son qarışqa geri qayıtdı.
Elə bil eşidirdim ki, o onu çağırıb yalvarır:
«Dayan qardaş, səni tərk etməyəcəyəm!»
«Sahildən» çata bilməyəcəyini başa düşərkən, qarışqa suya enməyə başladı, amma mən artıq buna baxa bilmədim və qaşığı yaxınlaşdırdım.
Sonra o, asanlıqla yoldaşına çatdı və onu çıxardı. Beləliklə, bu canlı üzən piramida qarşılıqlı yardım nəticəsində sağ qaldı. Bütün müşahidə prosesi məndə bir çox müxtəlif hisslərə səbəb oldu. Əvvəlcə qarışqaların bir-birlərini batırdıqlarını düşünəndə dilxor oldum. Sonra təəcübləndim ki, onlar uzun müddət suda üzdükdən sonra sağ qalıblar.
Sonra onları izləmək çox maraqlı idi, amma özünü xilas etmək üçün dəqiq bir sistem gördüyüm üçün sevindim. Hər həşərat nə etməli olduğunu bilirdi. Əlbəttə ki, qarışqalara kömək etmədiyim üçün təəssüflənirdim. Onlar öz davranışları ilə məni utandırdılar.
Bu dövrdə yaşadığım son hiss böyük qəzəbdir. Insanların laqeydliyi, fikir ayrılığı və istəksizliyi və s.
Bütün dünyaya qışqırmaq istəyirdim:
"Insanlar! Əgər necə yaşamağı bilmirsinizsə, ən azı qarışqalardan öyrənin ".
Biz həşəratlardan daha axmaqmıyıq?! Əgər onlar işləri ilə dəstəklənmirsə, insanların dualarının heç bir faydası yoxdur.
Qarışqa kimi olaq... Yadınızda saxlayın, birlik gücdür!
©️ Sergey Hibar, «Qarışqadan öyrən»