Bir adam Urfa'ya gelmiş bilmem kaç yıl önce, 20 yaşında bir delikanlı, hayran kalmış Urfa'ya; herkes evine çağırıyor, herkes selam veriyor, herkes kardeş gibi davranıyor, inanılmaz bir güzellik.
Sonra bu adamı Urfa'nın ahırlarına götürmüşler.
Dünyanın en güzel atları tabi. Urfa tarihten bu yana çok ünlüdür atlarıyla.
Asurlular devrinde her yıl Asurlulara 360 tane at verirmiş Çukurova. Adam bir ay kaldıktan sonra memleketine dönmüş.
Sonra 90 yaşına gelmiş, yahu şu dünyada zaten ölüp gideceğiz, ağzımın tadıyla ayrılayım şu dünyadan demiş, yeniden gitmiş bakmış ki selam verse kimse yüzüne bakmıyor.
Yıkılmış, bir de atlara bakayım demiş.
Bir sürü at, derisi kemiğine yapışmış, dağlarda yayılıyor. Şaşırmış kalmış adam, keşke gelmeseydim buraya demiş.
Bir hanın önünden geçerken yaşlı bir adam uyukluyormuş, ağzına, yüzüne sinekler dolmuş.
Uyandırmış, hele kalk, yahu, demiş, burada bir zaman çok iyi insanlar, çok güzel atlar vardı, ne oldu? demiş.
Yanıtlamış karşısındaki:
"O güzel insanlar, o güzel atlara binip gittiler
Demirin tuncuna insanın piçine kaldık...".
***
Not: Yukarıdaki yazıda geçen hemen hemen hepimizin çok iyi bildiği sözler sözler aslında Yaşar KEMAL'in "
"Demirciler çarşısı cinayeti" adlı eserinden.
Kitapta geçen şekli budur.
""bindiler de çektiler gittiler, o iyi insanlar, o dünya güzeli atlara... o yiğitler, o her birisi kaplan örneği şahinler, o ceren gibi atlara bindiler de başlarını aldılar gittiler. bir daha, bir daha hiç gelmeyecekler. hiç, hiç, hiç! demirin tuncuna, insanın piçine kaldık. şu dünyanın yaşaması müşkül hal ilen. bin iyiyi bir kötüye kul eden..."
Merih Tan
TEREF