Yıl 1994 aylardan şubat
Cizreden cizreli bir arkadaş ile çukurcaya gidiyoruz.
Kış günü..
Yolda ikizce komandoya uğradık saat iki sıraları uludereye bağlı taşdelen köyünden geçiyoruz.
Ben acıkmıstım lakin dile getirmedim tahsin de acıkmış.
Ali dur şu evden ekmek isteyelim dedi
Durdum tahsin kapıyı çaldı perişan vaziyette 7 yaşlarında bir oğlan çocuğu kapıyı açtı.
Tahsin kürtçe aç olduklarını sadece ekmek istedi
Içerden bu sefer 10 yaşlarında bir kız,5 yaşlaŕinda bir oğlan çocuğu daha çıktı.
İçeriye bağırdilar yaşlı bir teyze görüntüsü 60 yaş meğer hayat onu öyle bir yıpratmışkı ben onu çocukların nenesi zannederken meğer anneleriymiş.
Hemen iki sandalye getirdi kız çocuğu yola koydu.
İçeriye davet etmediler. Bu kafama takıldı
Neyse bir tenekenin üzerine sini koydular ekmek getirdiler otlu peynir bir demlik çay.
Çocuklar teyze ayakta
Çocukların yutkunduğunu gòrdüm lokma boğazıma takıldı.
Ya tahsin ben yiyemeyeceğim bu cocuklar aç dedim.
Tahsin teyzeye çocuklara buyur dedi çocuklar annelerinin gözünün içine bakıyor.
Meğer son ekmeklerini ve son çay şekerlerini bize vermişler.
Tahsinde yutkundu kaldı.
Tahsine dedim içeri giŕ halleri nasıl bir bak.
Girdi benide çağırdı.
Fakirliğin en dibindeler sünger bir yatak çocuklar ve anneleri tek yatak,banyo,tuvalet yok,soba var yanmıyor camları karton ile kapatmışlar
Hemen harekete geçtim babalarını sordum kaçağa giderken uçurumdan düşmüş yetimler.
Tahsine ihtiyaçlarını sor dedim üsüyorlarmış çalılar yaş yanmıyor bir şisé mazot istiyorlar.
Tahsin bin kardeş arabaya dedum 12 km geriye uludereye gittim.
Gönlümden ne koptuysa doldurdum yakacak,yiyecek, giyecek hepsini aldım.
Manevi bir bağ kurdum huzur buldum.
Her ay gelirken bu sefer ihtiyaç listesi hazırlayıp urfadan antepten getirdim
Büyük oğlan aliyi sinan loksntasına verdim orada hayata tutundu çocuk kendine geldi ufağı cizre yatılı yibo ya yazdırdık oda okudu şu an polis
Kızı köye gelin verdik.
2001 de teyze rahmeti rahmana kavuştu.
Onun için kürdün hasbisi var dostlarım.
Yarın cizrede bir olayı yazacağim
Ali Özel
TEREF