Deniz ZEYREK
Güne CHP’nin Cumhurbaşkanı adayını belirlemek için kurduğu sandıkları dolaşarak başladım.
En çok dikkatimi çeken her yaştan insanın kuyruklarda bekliyor olmasıydı.
İkinci dikkatimi çeken ise CHP üyesi olmayanların oy kullandığı dayanışma sandıklarında üye sandıklarından daha fazla insan olmasıydı.
***
Son gittiğim yerden ayrılırken sokakta kolumu tutan bir vatandaş biraz da öfkeli bir tonla konuşmaya başladı:
“Mesele İmamoğlu değil. Rejim gidiyor, siz İmamoğlu’nun tutuklanmasına indirgiyorsunuz.”
O kadar öfkeliydi ki yanıt vermeye cesaret edemedim.
Bir süre sonra AK Parti’ye birkaç defa oy verdiğini bildiğim bir iş insanı aradı.
Uzun uzun ekonomiyle ilgili endişelerini anlattı ve “pazartesi nasıl bir haftaya uyanacağımızı düşünemiyorum” dedi.
Peşi sıra bir müteahhitle konuştum. O da ekonomiden endişeliydi.
İstemsiz bir şekilde “Bizim maaşlarımızdan başka kaybedecek bir şeyimiz yok, Allah sizin yardımcınız olsun” dedim.
O sırada telefonuma bir mesaj düştü. Emekli bir büyükelçi 20 Mart günü yazdığım “Silkelenen Demokrasi” başlıklı yazımda alıntı yaptığım Levitsky ve Way’in yazdığı kitaptan birkaç alıntı göndermişti.
Alıntıda özetle “Otoriter rejimlerde önde gelen muhalefet partilerinin ve/veya adaylarının resmen ya da fiilen seçime girmekten düzenli şekilde menedilirler” görüşüne yer verilmiş.
***
NEFES Ankara Bürosuna gelip gelişmeleri takip etmeye başladığımda Ekrem İmamoğlu’nun hangi cezaevine götürüleceği tartışılıyordu.
Aklıma NOW TV’de Alican Uludağ’ın, 19 Mart günü İmamoğlu gözaltına alındığında “Kandıra Cezaevi’nde 100 kişilik yer açıldı” haberi geldi. Belki Alican Uludağ, bu haberi yaparak gözaltı operasyonundan önce tamamlanan planı bozmuştu.
Plan demişken, İmamoğlu’nun 19 Mart’ta gözaltına alınması, 22 Mart’ta adliyeye sevk edilmesi, Cumhurbaşkanı Adayı ilan edileceği ön seçimlerin yapıldığı 23 Mart günü tutuklanması, İstanbul Valiliği’nin 19-23 Mart arasında fiili bir sıkıyönetim ilan etmesi, her şeyin haftalar önce planlandığını, birilerinin zaten İmamoğlu’nun tutuklanmasına karar verdiğini ve ilgililere talimat verdiğini gösteriyordu.
İmamoğlu’nun tutuklanmasıyla ilgili (“suç örgütünden tutuklandı, kuvvetli suç şüphesi olsa da terörden tutuklanmasına gerek yoktur” mealindeki) açıklama, hukuk tarihinde görülmemiş trajik bir mizah örneği gibiydi.
O karar ve talimattan sonra gerisi sadece prosedürdü.
***
Böyle gelişmelerin yargının bağımsız olduğu bir demokraside gerçekleşmesi imkansızdır. Bir yüzükle yola çıkıp üç Y ile (Yasaklar, Yolsuzluk ve Yoksulluk) mücadele edeceğini söyleyerek iktidara gelen siyasal İslamcılar, gücü ve yetkiyi ellerine geçirdiklerinde “demokrasi amaç değil hedefe giden araçtır” sözünü anımsatırcasına iktidara gelmelerini sağlayan demokrasiyi ve millet idaresini yok
sayıyor artık.
Demokrasiyi, bağımsız yargıyı ve millet iradesini kendi ürettikleri ve sadece kendilerinin inandığı gerekçelerle yok sayma çabalarının toplumda da hiçbir karşılığı yok artık.
İmamoğlu “yolsuzluk” gibi ciddi bir iddiayla tutuklanırken, milyonlar İmamoğlu’nu aday yapmak için sandıklara akın ediyor.
İktidar ise her geçen gün demokrasi karşıtı icraatlarında vites yükseltiyor.
Otoriterliğin kitabını yeniden yazıyor.
***
İktidar otoriterlikte sınır tanımadığından, millet iradesinin temsilini takmadığından, bugün İmamoğlu’nun tutuklanmasıyla yetinmeyip İstanbul Büyükşehir Belediyesi’ne kayyum dahi atayabilir. Otoriterlik kitabına yeni sayfalar ekleyebilir.
Yeni operasyonlar, yeni tutuklamalar gelebilir.
Ancak şunu unutmamak gerek: 19 Mart’ta cin şişeden çıktı.
İnsanlar, göz göre göre gelen otoriterliğe pabuç bırakmak istemiyor.
Ayrıca, artık AK Parti artık eski AK Parti olmadığı gibi ne CHP eski CHP ne İmamoğlu eski İmamoğlu ne Özgür Özel eski Özgür Özel...
İster erken olsun ister zamanında, Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın gelecekteki seçim yenilgisinin zeminini, 19-23 Mart 2025 günlerinde bizzat Erdoğan’ın adamları hazırladı.