Onu kesemezsin, yakamazsın, yanına yaklaşamazsın.
Şu durumu hayal edelim: Karayipler'de tatildesiniz. Veya Brezilya'da. Veya Amerika'da (Orta ve belki Kuzey ve hatta Güney). Genel olarak kendinizi iyi ve harika hissedersiniz. Ve sonra bir gün sahil boyunca yürüyorsunuz ve güzel bir yayılan ağaç (bir elma ağacı ya da bir guava) görüyorsunuz, altındaki kum küçük ama çok hoş kokulu meyvelerle kaplı.
Egzotik! Ve hiçbir GDO veya böcek ilacı olmadan, doğrudan dalından. Bir meyve alıyorsunuz ve onu dikkatlice ısırıyorsunuz. Tatlı ve sulu. Lezzetli!
Bir dakika geçiyor, sonra bir dakika daha... sonra birdenbire sanki biraz napalm yemişsin ve onu sülfürik asitle yıkamışsın gibi gelmeye başlıyor. Gerçekten çok acıtıyor! Yutmak imkansız! Boğazın spazm geçiriyor, suyun faydası yok! Midede keskin ağrı! Neler oluyor?
Meyveyi yeni denediyseniz, hayatta kalma şansınız oldukça yüksektir, ancak sonuçları oldukça uzun bir süre yankılanacaktır. Eğer “elmanın” tamamını yerseniz, kurtarılmanız pek mümkün değildir. Meyveleri çok sarhoş edici ve cezbedici kokan ağaca halk arasında “ölüm ağacı” denir.
Bilim adamları ona MANCHİNELLA adını verdiler.

Manchinella herkes için tehlikelidir. Kabuğu, meyveleri, yaprakları, çiçekleri ve hatta dallardan düşen çiyleri bile zehirlidir.
Bir zamanlar sinsi ağaç, hoş kokulu tatlı meyveleriyle açlıklarını ve susuzluklarını gidermeye çalışan yüzlerce İspanyol fetihçinin, korsanın ve sıradan Avrupalı denizcinin hayatına mal oldu.
Mancinella bu güne kadar öldürmeye devam ediyor, çünkü etrafı her zaman bir çitle çevrili değil ve tehlikeye dair uyarı işaretleri veriyor.
Sadece ölümcül "elmaları" dikkatsizce deneyenler değil, aynı zamanda yayılan bir tacın gölgesinde dinlenenler veya onun altında yağmuru bekleyen turistlerin de ağır travma geçirdikleri kayda geçmiştir.
Merih Tan
TEREF