Yıllar önce bir öğrenci, antropolog Margaret Mead’e bir kültürdeki medeniyetin ilk işaretinin ne olduğunu sordu.
Öğrenci, Mead’in cevabının balık kancası, kil çömlek ya da taş öğütme taşı gibi bir şey olmasını bekliyordu.
Ama hayır.
Mead şöyle yanıtladı:
Bir medeniyetin en eski işareti, kaynamış bir uyluk kemiğidir (femur).
Yani kırılmış ama sonra iyileşmiş bir kemik.
Açıklaması şuydu:
Hayvanlar âleminde bir bacağınız kırıldığında ölürsünüz.
Tehlikeden kaçamaz, su içmeye gidemez, avlanamazsınız.
Yaralı bir hayvan, av olmaktan kaçamaz.
Ve hiçbir hayvan, bacak kemiği iyileşecek kadar uzun süre hayatta kalamaz.
Oysa kırık bir uyluk kemiğinin iyileşmiş olması, şunu gösterir:
Birileri durmuş, o yaralı kişiye yardım etmiş,
yarasını sarmış,
güvende olacağı bir yere taşımış
ve iyileşene kadar onun yanında kalmıştır.
Mead der ki:
Zorluk içindeki birine yardım etmek, medeniyetin başladığı andır.
Ve biz,
En iyi hâlimizi, başkalarına hizmet ettiğimizde gösteririz.
(Kaynak: Ira Byock)