Bir çok kişi sormuş dünyaya nereden geldik diye..
Dünyaya bir yerden gelmedik.
Bütün insanlar kendi eksiklerini tamamlamak için isteyerek buraya geliyor demiştik.
Bir yerden gelmedik bir yere gelmiyoruz zaten.
Çünkü biz bir yere ait degiliz ki?
İnsan bedenini canli kılan şey enerji...
Öldüğümüzde bu enerji serbest olur.
Serbest oldugunda ise enerji heryerde olur.
Bu yüzden bir yerden geldik demek doğru olmuyor.
Öldüğümüzde heryerdeyiz fakat bir şey heryerde ise
Hiçbiryerdedir…
Bu yüzden bir yerden gelmedik.
Bizim enerjimiz zaten heryerde fakat biz bedenlerimizle bu dünyayı maddesel olarak algılıyoruz.
Önce bunu anlatayım.
Şimdi ışık heryerde var.
Ama televizyonun ekranında ki ışık aslında diğer ışıklarla aynı ama sanki orada ki farklı gibi geliyor. Televizyona bakinca sular, kuşlar, diziler izliyoruz ama aslinda o yalnızca ışık.
Ekran bize onu madde gibi yansıtıyor.
Bedenlerimizde işte böyle.
Aslında herşey enerji ama biz madde gibi görüyoruz onları.Işık ile enerji aynı.
Öldüğümüz zaman işte herseyi enerji olarak göreceğiz, ruh zaten enerjidir.
Ceza meselesi ise şu şekilde; Birisi bize ceza vermiyor. Biz kendimize ceza veriyoruz.
Enerji boyutunda insan gibi düşünmüyoruz. Bizim eksiklerimiz var.
Şimdi örnek verelim. Bir sporcuyu düşünelim. Antremanlarını yapmazsa başarısız olur.
Fakat bir sonraki antremanda da daha fazla çalışmasi gerekir. İste bu fazla çalışma, bir önceki hatasinin cezası.
Bu cezayi birisi ona vermez.
Kendi isteyerek yapar bunu.
Örneğin; Her istedigini yiyen insanlar..Şekerler, pastalar Reçeller..
Sonra kilo alırlar ve diyet uygularlar. Ve bir çok şeyi yemezler. Bunu kendileri ister. Diyeti kimse onlara zorla yaptırmaz. Bunun gerekli olduğunu bilirler.
Ve bu o kişiye çok yemesinin cezaisidir.
Eğer diyet yapmazlarsa obez olacaklarını bilirler.
İste ruhlarda böyle.
Bir önceki hatalarını bilir ve onlari düzeltmeye gelirler.
Yani birisi degil kendileri ister bunu.
Örneğin bir önceki hayatinda bencilce yaşayan birisi veya kimseye yardim etmeyen bir adam .. Bir sonraki hayatinda bencil insanlarin arasında bir hayat sürüyor.
Keşke zamanı geri alabilsek diyeceğiz ama zamanı geri alamayiz zaten önemli olan o hatalar degil.
Diyelim gittin kumar oynadin bütün parani kaybettin. Bu bir hata ama bu önemli değil.
Eğer bunun hata olduğunu anlarsan zaten onu çözmüşsün demek.
Ama bazı insanlar bunu çözemiyor ve kumar masasında ölüyor.
Şimdi çoook dikkatli dinleyin.
Adamın birisi gençken eroin kullanmış. Fakat daha sonra bunun kötü bir şey olduğunu anlamış ve bırakmış bir daha kullanmamış.
Bu kişi hayatinda hatasini anlamış ve sorunu çözmüş demek.
Şimdi ikinci örnekte;
Devamlı içki içen alkol alan bir adam. Gencken icki iciyor ve insanlar bunu icme diyor ama o ısrarla içiyor.
Sonra evleniyor.
Karisi içkiden dolayi onu bırakıyor.
Ama o hala bunun kendi hatası oldugunu anlamıyor.
Çocukları onunla görüşmüyor hala içki iciyor ve sonunda ölüyor.
Bu ruh yaptığının hatalı olduğunu bilmiyorsa bir sonraki hayatında gene alkolik olacak.
Bir sonraki hayatinda tekrar içkiden dolayı aynı cezalari çekecek. Ne zaman akıllanırsa bu hata degil derse bir sonraki hayatında o olmayacak.
Zaten bir sonraki hayatında olsa dahi yapmaz onu bu yanlış der.
Hani deriz ya içimden yapmak gelmiyor işte bu o oluyor.
Evet o yüzden biri bize ceza vermiyor ve bunu birilerine anlatmak çok zor.
Bazen insanlar öyle yanlış şeyler yaparlar ki bunun yanlış oldugu çok bellidir.
Söylersin saatlerce anlatırsın, gene aynisini yaparlar.
Çünkü onun ruhu o konuda yeterince gelişmemiştir.
Biraz daha gelir gider bu dünyaya ve gerçeği o zaman anlar.
Ama zaman alır o.
Hani bir söz var.. cehennemde ne odun var ne ateş.. oraya herkes kendi odununu ve ateşini götürür diye...
Yazan Hazal Merisana
TEREF