TÜRK'LERİN ve büyük bozkırın diğer halklarının rahipleri eski çağlardan beri kişinin evrendeki yapısını inceliyorlar.
BİLİNDİĞİ gibi ruh fikri, her dinin teolojisinde en önemli halkadır, ancak dünya dinlerinde özel ve en önemli bir anlam kazanmıştır.
TENGRİ inancını özellikle İbrahimi dinlerden ruh kavramında tamamen farklı düşünceye farklı bir karaktere sahiptir.
TENGRİCİ Türk'lere göre ölümün olmadığına, kişioğlunun bir tür döngüsü olduğuna, istikrarlı ve tutarlı olduğuna geçmişten beri inanmakta dırlar. BU inanç doğanın tanrılaştırılmasının eski dünya görüşü ile bağlantılıdır. HER kişinin hayatı evrenin göksel bölgesi ile başlar. Tanrı, doğacak olan balalar için soy ağacının dallarına kut gönderir. TÜRKLERİN Folklorinda bir ağaç balaları doğurur, yaşamın bir sembolü ve oguş (aile) üyelerinin refahının bir garantisidir.
TANRI, soy ağacı aracılığıyla hanımlara TİN, SUR, KUT, KUNEL, SAĞIŞ, BAĞREM, MON gönderir. Et, kemik ve kandan oluşan kişi vücudunun oluştuğu dünyevi yaşamının uterus dönemi başlar.
BİR KİŞİNİN doğumunda bala sıvı bir ortamda oksijenli bir ortama geçer, bu süre zarfında akciğerler normal faaliyete geçene kadar göbek kordonu ule nefes alır. Akciğerler doğumdan önce yaklaşık 100 ml sıvı ile doludur.
İlk nefes 15-70 saniye sonrası gerçekleşir.
ESKİ TÜRK dilinde buna "TİN açıldı / iç çekerek açıldı" denir ve ardından akciğerlerin kendisi gevşer ve ekshalasyon gerçekleşir.
Nefes alın sonra nefes verin, nefes böyle çalışır.
"Nefes al nefes ver" eski Türkçe de suliş (soluk) denir.
GÖRDÜĞÜNÜZ gibi TİN ve SULİŞ farklı işlevlere sahiptir.
Tengrici Türkleri bir kişinin nefesini başlatan ulu bir kıvılcım olarak "TİN" (iç çekmek) anlamına gelmektedir.
TENGRİCİ Türkler tin'in canlı varlıklara / kişilere ve hayvanlara ait olduklarına inanırlar. Bir kişinin doğumu ile birlikte tin, yaşamın başlangıcını belirtir. TİN, bir kişinin tüm yaşamı boyunca, TENİ (bedeni) ölene kadar bir kişiye eşlik eder.
Sevda Amanova
TEREF