Dovlatovun bütün kitablarını oxumuşam.
Mühacir ədəbiyyatının tiryakisi idim bir zamanlar.
“Заповедник” (Qoruq) ən sevdiklərimdəndir.
Ancaq bu gün yadıma onun "Соло на ундepвуде" kitabından bir bölüm düşdü yadıma:
“Bir mühacir məclisində uşaqlarımız haqqında danışmağa başladıq.
–Uşaqlarımız amerikalı olurlar. Rus dilində mütaliə etmirlər. Bu dəhşətlidir. Onlar Dostoyevskini oxumurlar. Dostoyevskisiz necə yaşaya bilərlər?
Birdən hamı bağırmağa başladı:
–Dostoyevskisiz necə yaşaya bilərlər?!
Bunun üstünə rəssam Baxçanyan belə dedi:
–Ancaq Puşkin Dostoyevskisiz yaşadı və ona heç nə olmadı"…
–Sergey Dovlatov, "Undervudda solo" (Соло на ундepвуде).
İbrahim Nebioğlu
TEREF