Benim adım Alfredo James Pacino Doğu Harlem, NY'de doğdum. Babam ben daha çocukken bizi terk etti ve annem - geçimini sağlamak için mücadele ediyor- beni elinden geldiğince yetiştirdi.
Lüksümüz yoktu, gelecek planımız yoktu. Yarına kadar zor dayanıyorum.
17 yaşımda okulu bıraktım ve çalışabildiğim yerde çalıştım: ürün dağıtımı, sinema biletleri yumruklama, hatta ofis temizliği.
Ama derinlerde, ruhum sahneye aitti, çok az kişi bunu biliyordu.
Bulabildiğim her drama okuluna girmeye çalıştım... ve ben birçok kez reddedildim. Arkadaşımın evinde uyudum, bazen sokakta bile. Açlıktan yemediğim günler oldu ama hiç bir provayı kaçırmadım.
Hamamböcekleri ve sızdıran tavanlarla dolu küçük bir dairede yaşıyordum.
Ve yine de, her sabah birinin bir gün beni oynarken göreceği umuduyla uyandım.
Ve sonunda - birisi bunu yaptı.
The Godfather için çağrı aldığımda stüdyodaki herkes ikna olmadı. Çok kısa olduğumu söylediler, Michael Corleone olmak için yeterince "sorunlu" değil.
Ama Francis Ford Coppola bana inandı
Ve bu rolle... hayatım sonsuza kadar değişti.
Sonra Yaralı Yüz, Kadın Kokusu, Sıcaklık geldi... Ama oynadığım her karakter bir rolden daha fazlasıydı - diyalog olarak gizlenmiş bir yara iziydi. Çünkü sadece rol yapmıyordum. Sanatımla hayatta kaldım.
“Al Pacino kaldırım taşı bir yolda doğmadı... Her reddiyle, her gözyaşıyla ve her gece onu hayatta tutan tek şeyin oyun olduğu yerde inşa etti. “
"Bazı hayatlar şans tarafından kurtarılmaz... Onlar tutkuyla. “
– Al Pacino
Nihal Erkan
TEREF