Altay Türkleri Göktürkler döneminde dikilen Alp mezar taşlarına Kezer Taş adını veriyor. Bu taşlar için Altaylıların yazdığı bir şiir.
Gökyüzünün derinliklerinde siyah uçurtma süzülüyor,
Ve stepin genişliklerinde duruyor Kezer Taş.
Bir anda, anadilimde konuşan bir ses duyuyorum:
Kim var orada?, diye soruyor Kezer Taş.
"Bir Altay Telengiti(Altay Türkü)." diye cevap veriyorum.
Bu sözleri duyan Kezer Taş'ın gözleri yaşarıyor ve şöyle diyor:
"Sen bir Telengitsen, demektir ki halkımız hala yaşıyor.
Halkımız hala yaşıyorsa, demektir ki o yıllarca süren savaşı kazanmışım.
Yaşamın talihsizliklerle sonlanan yolu...
Şimdi topşurumun(Altay telli müzik enstrümanı) tellerine bırakabilirim kendimi.
Ama nasıl tahmin edebilirim zamanın derinliklerinden beri orada duran Kezer Taş'ın sırrını?
Kimin ağladığını o kurganda yatan savaşçının acısıyla,
Ya da hangi savaşçının yattığını o kurganda?
Ve kimin o Kezer Taş'ı oraya ilerideki nesillerin görmesi için bir anıt olarak diktiğini?
Yüzyıllar, yüzyılları, nesiller nesileri oluşturdu.
Yaşamın yüzdeki çizgileri yüzlerce kez değişti,
Ve savaşçının döneminin kıvılcımı söndü, yok oldu.
Geriye sadece Kezer Taş kaldı, bir ulak olarak.
Şimdi kim kaldırabilir yatan savaşçının anıtını, Kezer Taşı,
Kurai stepini onun yokluğuyla öksüz bırakabilir?
Kurai stepi hala öksüz,
Savaşçının mezarının hatırasından yoksun...
Nuray Bilgili
Teref.az