Gillian henüz yedi yaşındayken, dünya onunla bir şeylerin yolunda gitmediğine karar verdi.
Okulda yerinde duramıyordu. Kıpırdanıyor, dalıp gidiyor, hayallere dalıyor ve dersleri takip edemiyordu.
Öğretmenleri ona kızıyordu. Sakin kalabildiğinde onu övüyorlardı — ama çoğu zaman cezalandırıyorlardı.
Evde de pek farklı değildi.
Şikayetlerden bıkmış olan annesi de onu cezalandırıyordu.
Gillian sadece okulda başarısız olmuyordu — evde de başarısız olduğu hissini yaşıyordu.
Bir gün, okul annesini ciddi bir toplantıya çağırdı.
Odasında oturmuş, endişeyle yeni eleştirileri bekleyen Gillian, öğretmenlerin rahatsızlıklardan, ilaçlardan, belki de hiperaktiviteden bahsettiklerini duyuyordu.
Onlar Gillian’ın “düzeltilmesi” gerektiğine emindi.
Ama o sırada, yaşlı bir öğretmen odaya girdi.
Gillian’ı bir süredir tanıyordu.
Herkesten yan odadaki odaya geçmelerini istedi; buradan hâlâ küçük kızı görebiliyorlardı.
Çıkmadan önce küçük bir radyoyu açtı ve odanın müzikle dolmasına izin verdi.
Ve işte o zaman, onu gördüler.
Gillian, yalnız başına, hareket etmeye başladı.
Dans ediyordu. Bedeni neşeyle ve içgüdüsel olarak müziğe uyuyordu.
Ayakları yere vuruyor, kolları havalanıyor — tüm bedeni ritim ve yaşam dolu bir hareket içindeydi.
Yaşlı öğretmen sadece gülümsedi ve şöyle dedi:
“Hasta değil. O bir dansçı.”
Annesine, onu bir dans okuluna yazdırmasını tavsiye etti.
Ve annesi bunu yaptı.
Gillian, ilk dersinden sonra eve neşe içinde dönüp şöyle dedi:
“Herkes benim gibi! Kimse yerinde duramıyor!”
Bu küçük kız, daha sonra dünya çapında ünlü bir dansçı, koreograf ve Cats müzikalinin yaratıcı ruhu olan Dame Gillian Lynne oldu.
Her yanlış anlaşılan çocuğun, kusur değil yetenek gören biriyle karşılaşması dileğiyle.
Edamutfakt
TEREF